Opisana w tym dokumencie procedura stanowi zbiór zasad, norm i
wytycznych mających na celu zagwarantowanie bezpieczeństwa,
dobrostanu oraz prawidłowego rozwoju małoletnich uczestników naszych
wszystkich działań jak i ich opiekunów i wszystkich pracowników
Stowarzyszenia.
W konstruowaniu Polityki ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem
w Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko przyjęto następujące założenia:
– w Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko nie są zatrudniane osoby mogące
zagrażać bezpieczeństwu dzieci,
– wszyscy pracownicy potrafią zdiagnozować symptomy krzywdzenia
dziecka oraz podejmować interwencje w przypadku podejrzenia, że
małoletni jest ofiarą przemocy,
– podejmowane czynności nie mogą naruszać praw dziecka, praw
człowieka, praw ucznia określonych w statucie szkoły na terenie której
prowadzimy działania, czy wynikających z Kodeksu Etycznego Psychologa
PTP założeń pracy psychologa/terapeuty/psychoterapeuty z małoletnim i
jego rodziną oraz bezpieczeństwa danych osobowych,
– małoletni wiedzą, jak unikać zagrożeń w kontaktach z dorosłymi i
rówieśnikami,
– małoletni wiedzą, do kogo zwracać się o pomoc w sytuacjach dla nich
trudnych i czynią to mając świadomość skuteczności podejmowanych
przez pracowników Stowarzyszenia Wspólne Podwórko działań,
– opiekunowie małoletnich są stale zachęcani do poszerzania wiedzy i
umiejętności z zakresu metod wychowania dziecka bez stosowania
przemocy oraz tego jak uczyć swoje dzieci zasad bezpieczeństwa.
Ponadto przyjęto, że:
– prowadzone w Stowarzyszeniu postępowanie na wypadek krzywdzenia
lub podejrzenia krzywdzenia małoletnich jest zorganizowane w sposób
zapewniający dzieciom skuteczną ochronę, działania podejmowane w
ramach ochrony małoletnich przed krzywdzeniem są dokumentowane
oraz monitorowane i poddawane okresowej weryfikacji przy udziale
wszystkich zainteresowanych stron.

1. Polityka ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem w
Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko to zbiór zasad obowiązujący
podczas wszystkich działań z udziałem dzieci, młodzieży i ich
opiekunów realizowanych przez Stowarzyszenie Wspólne Podwórko i
jego jednostki wewnętrzne.
2. Sformułowanie “Polityka ochrony dzieci i młodzieży przed
krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko” może być
używane w skrócie “Polityką ochrony dzieci” tj. POD, jest stosowane
zamiennie z terminem “Standardy Ochrony Małoletnich”.
3. Personelem/Pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie
umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej, członek/członkini
organizacji, a także wolontariusz/praktykant i stażysta/stażystka. To
osoba wykonująca na rzecz Stowarzyszenia Wspólne Podwórko inną
działalności związaną z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem,
leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem
duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań
przez małoletnich, lub z opieką nad nimi, podlegająca
obowiązkowemu sprawdzeniu w Rejestrze Sprawców Przestępstw
na Tle Seksualnym oraz legitymizująca się zaświadczeniem o
niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego – osoba związana ze
Stowarzyszeniem Wspólne Podwórko umową zlecenia, umową o
świadczenie usług, umową o dzieło, umową o staż lub praktyki
zawodowe, umową o wolontariat bądź inną, dopuszczona do
samodzielnej (bez stałego nadzoru pracownika jednostki) pracy z
dziećmi łącznie nazywani są Zespołem Stowarzyszenia. Pod tym
pojęciem nie mieszczą się m.in. pracownicy służb mundurowych,
realizujący w jednostkach programy edukacyjne i profilaktyczne,
rodzice dzieci opowiadający podczas zajęć o wykonywanych przez
siebie zawodach bądź zainteresowaniach lub uczestniczący w
wydarzeniach okolicznościowych np. spotkaniach świątecznych,
piknikach lub kiermaszach, pracownicy firm sponsorujacych
działalność Stowarzyszenia.
4. Zarząd Stowarzyszenia Wspólne Podwórko nazywany dalej
Zarządem, kieruje całokształtem działalności Stowarzyszenia,
reprezentuje je na zewnątrz, jest uprawniony do podejmowania
decyzji o działaniach organizacji.
5. Kierownikiem Placówki jest osoba wyznaczona przez Zarząd do
kierowania Specjalistyczną Placówką Wsparcia Dziennego.
6. Koordynatorem jednostki/działania jest osoba wyznaczona przez
Zarząd do koordynowania jednostką lub grupą działań.
7. Dzieckiem/osobą małoletnią jest każda osoba do ukończenia 18 roku
życia.- POLITYKA OCHRONY DZIECI I MŁODZIEŻY PRZED KRZYWDZENIEM W STOWARZYSZENIU WSPÓLNE PODWÓRKO – 8. Nastolatkiem/młodzieżą jest każda osoba od 13 roku życia do
ukończenia 18 roku życia.
9. Podopieczny to dziecko uczęszczające regularnie na zajęcia
organizowane w ramach Placówki Wsparcia Dziennego i/lub Klubu
Młodzieżowego lub biorące udział w regularnych zajęć realizowanych
w ramach Specjalistycznej Poradni Rodzinnej.
10. Podopiecznym może być również nazywany senior uczestniczący w
zajęciach realizowanych w ramach Klubu Seniora.
11. Uczestnik to osoba uczestnicząca w zajęciach organizowanych w
ramach działalności jednostek Stowarzyszenia Wspólne Podwórko,
często dziecko/nastolatek.
12. Klient to osoba korzystająca z usług realizowanych przez jednostki
Stowarzyszenia Wspólne Podwórko, często dziecko/nastolatek.
13. Dziecko z niepełnosprawnością – dziecko, które ma specjalne
potrzeby zdrowotne i edukacyjne z powodu choroby, uszkodzenia i
dysfunkcji niektórych organów ciała, czy zaburzenia jednej lub więcej
sfer rozwoju, wymaga wsparcia w utrzymaniu zdrowia poprzez m.in.
rehabilitację, farmakoterapię, psychoterapię.
14. Opiekunem dziecka jest osoba uprawniona do reprezentacji dziecka,
w szczególności jego rodzic lub opiekun prawny. W myśl niniejszego
dokumentu opiekunem jest również rodzic zastępczy. Osoba
pełnoletnia, uprawniona i zobowiązana z racji pokrewieństwa,
orzeczenia sądowego lub sprawowanej funkcji, do dbania o
wychowanie i rozwój dziecka oraz ochrony jego praw osobistych i
majątkowych. Jest przedstawicielem ustawowym małoletniego,
dlatego może dokonywać w jego imieniu czynności prawnych oraz
reprezentować je przed innymi osobami, organami lub instytucjami.
Opiekunami prawnymi z mocy prawa są rodzice, o ile nie zostali
pozbawieni władzy rodzicielskiej przez sąd opiekuńczy (Wydział
Rodzinny i Nieletnich), rodzice zastępczy, dyrektor (pracownik)
placówki opiekuńczo wychowawczej, etc.
15. Opiekun faktyczny dziecka – każda osoba, która faktycznie sprawuje
opiekę nad dzieckiem, nawet jeśli formalnie nie posiada władzy
rodzicielskiej. Do jego kompetencji należy podejmowanie decyzji
dotyczących spraw codziennych dziecka, w tym decyzji związanych z
edukacją, opieką zdrowotną oraz rozrywką. W przypadku
konieczności podjęcia ważniejszych decyzji opiekun faktyczny musi
uzyskać zgodę rodzica (opiekuna prawnego), sądu rodzinnego lub
kuratora. Opiekunami faktycznymi mogą być np. dziadkowie, starsze
rodzeństwo lub inna najbliższa rodzina, osoby żyjące w
nieformalnych związkach (konkubenci), opiekun podczas wycieczki
szkolnej czy kolonii. Może on wyrazić zgodę np. na wyjście
małoletniego do kina czy zabrać dziecko do lekarza pod nieobecność

– POLITYKA OCHRONY DZIECI I MŁODZIEŻY PRZED KRZYWDZENIEM W STOWARZYSZENIU WSPÓLNE PODWÓRKO -rodziców, lecz nie może już wyrazić zgody na zabieg medyczny czy
przepisać dziecka do innej placówki oświatowej.
16. Zgoda rodzica dziecka oznacza zgodę co najmniej jednego z
rodziców dziecka/opiekunów prawnych. Jeśli jeden z rodziców nie
wyraża zgody na udział dziecka w zajęciach lub na udzielanie dziecku
wsparcia należy poinformować rodziców o konieczności
rozstrzygnięcia sprawy przez sąd opiekuńczy tj. sąd rodzinny. Co do
zasady, do wszelkich czynności prawnych i faktycznych związanych z
dzieckiem wystarczająca jest zgoda jednego rodzica. Brak wyraźnego
sprzeciwu rodzica oznacza, że zakłada się jego zgodę na konkretną
czynność czy działanie drugiego z rodziców. Nie ma obowiązku
samodzielnego zbierania, uzupełniania zgody drugiego rodzica. W
przypadku braku porozumienia między rodzicami dziecka zaleca się
odebrać zgodę od obojga rodziców.
17. Zgoda małoletniego – wyrażenie zgody ustnie lub w uzasadnionych
przypadkach pisemnie na udział w proponowanych formach
aktywności po wcześniejszym zapoznaniu małoletniego z celami i
metodami pracy.
18. Osoba odpowiedzialna za Internet to wyznaczony przez zarząd
organizacji członek personelu, sprawujący nadzór nad korzystaniem z
Internetu przez dzieci na terenie organizacji oraz nad
bezpieczeństwem dzieci w Internecie. Osoba odpowiedzialna za
Internet jest to ta sama osoba, która jest odpowiedzialna za Politykę
ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem w jednostce
Stowarzyszenia Wspólne Podwórko.
19. Osoba odpowiedzialna za Politykę ochrony dzieci i młodzieży przed
krzywdzeniem w jednostce Stowarzyszenia Wspólne Podwórko w
skrócie Osoba odpowiedzialna za POD – wyznaczony przez
kierownika/koordynatora każdej jednostki pracownik sprawujący
nadzór nad realizacją postanowień Polityki ochrony dzieci i młodzieży
przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko w danej
jednostce – szczegółowy zakres zadań, kompetencji i
odpowiedzialności został określony w rozdziale 11 Polityki ochrony
dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne
Podwórko.
20. Zarząd Stowarzyszenia członek personelu sprawujący nadzór nad
realizacją Polityki ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem w
danej jednostce Stowarzyszenia Wspólne Podwórko, w skrócie Osoba
odpowiedzialna za POD. Termin aktualnie jest tożsamy z
Koordynatorem ds. POD
21. Dane osobowe dziecka to wszelkie informacje umożliwiające
identyfikację dziecka. Informacje związane z tożsamością i
charakterystyką konkretnej osoby niepełnoletniej, tj. imię i nazwisko,
miejsce zamieszkania, PESEL, wizerunek, zainteresowania,
informacje o predyspozycjach i problemach rozwojowych, informacje

– POLITYKA OCHRONY DZIECI I MŁODZIEŻY PRZED KRZYWDZENIEM W STOWARZYSZENIU WSPÓLNE PODWÓRKO -na temat stanu zdrowia dziecka. W przypadku przetwarzania danych
osobowych dziecka poniżej 16. roku życia, wymagana jest zgoda
rodzica lub opiekuna prawnego.
22. Notatka służbowa – dokument urzędowy, sporządzonych w zwięzłej
formie, rzetelnie i konkretnie opisujący przebieg spotkania, rozmowy
lub poczynione przez autora spostrzeżenia odnośnie
zaobserwowanego stanu faktycznego. Sporządzania w celach
dokumentacyjnych lecz także jako źródło wiedzy dla potencjalnych,
kolejnych specjalistów pracujących z dzieckiem w konsekwencji
zidentyfikowanego zagrożenia jego dobra.
23. Plan pomocy dziecku – system zaplanowanych działań, w miarę
możliwości i potrzeby interdyscyplinarnych, które mają na celu
wsparcie i ochronę dziecka w trudnej sytuacji. Obejmuje on co
najmniej diagnozę sytuacji dziecka i rodziny, wyznaczenie celów,
które mają być osiągnięte w procesie pomocy, działania specjalistów i
instytucji oraz oczekiwane efekty tych działań. Plan pomocy
sporządzany jest każdorazowo w sytuacji zidentyfikowanego
zagrożenia dobra dziecka.
24. Koordynator ds. Polityki ochrony dzieci i młodzieży przed
krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko tj. Koordynator
ds. POD – wyznaczony przez Zarząd Stowarzyszenia pracownik
sprawujący nadzór nad realizacją postanowień Polityki ochrony
dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne
Podwórko – szczegółowy zakres zadań, kompetencji i
odpowiedzialności został określony w rozdziale 11 Polityki ochrony
dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne
Podwórko.
25. Zespół ds. POD – powołany przez Zarząd Stowarzyszenia Wspólne
Podwórko, to zespół sprawujący nadzór nad realizacją postanowień
Polityki ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem w
Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko – szczegółowy zakres został
określony w rozdziale 11 POD.
26. Interwencja – proces, który ma na celu ochronę i wsparcie dziecka,
gdy istnieje podejrzenie, że jest ono krzywdzone lub zaniedbywane.
Obejmuje różne kroki i działania, opisane w dalszej części Polityki
ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu
Wspólne Podwórko, podejmowane przez wszystkie lub niektóre
organy zgodnie z przyporządkowanymi w dalszej części
kompetencjami aby zapewnić bezpieczeństwo i dobro dziecka.
27. Sąd opiekuńczy – Wydział Rodzinny i Nieletnich prowadzi sprawy
nieletnich i sprawy opiekuńcze. Zgłaszamy sprawę do Sądu
właściwego według miejsca zamieszkania dziecka, do Wydziału
Rodzinnego i Nieletnich.. Dla Warszawy – Praga Południe jest to V
Wydział Rodzinny i Nieletnich ul Terespolska 15A (Informacji, w
sprawach pozostających we właściwości Wydziału V Rodzinnego i

– POLITYKA OCHRONY DZIECI I MŁODZIEŻY PRZED KRZYWDZENIEM W STOWARZYSZENIU WSPÓLNE PODWÓRKO –

Nieletnich, udziela Biuro Obsługi Interesantów: tel. (22) 50 91 158,
email: boi@warszawapraga-pln.sr.gov.pl
28. Procedura „Niebieskie Karty” – ogół czynności podejmowanych i
realizowanych przez różne instytucje w związku z uzasadnionym
podejrzeniem zaistnienia przemocy w rodzinie. Obejmuje ona
współpracę między przedstawicielami różnych dziedzin, takich jak
policja, ośrodek pomocy społecznej, gminna komisja rozwiązywania
problemów alkoholowych, oświata i ochrona zdrowia. Głównym
celem procedury jest zapewnienie bezpieczeństwa osobie doznającej
przemocy domowej oraz przeciwdziałanie zaistniałej sytuacji.
Niebieska Karta jest dokumentem, który może zostać złożony przez
wymienione instytucje w przypadku podejrzenia przemocy domowej.
Po założeniu karty, ofiara przemocy może skorzystać z pomocy
różnych form wsparcia i ochrony tj. zobowiązanie sprawcy przemocy
do opuszczenia wspólnie zajmowanego mieszkania, zakaz zbliżania
się sprawy przemocy do osoby jej doświadczającej, wsparcie
psychologiczne, zapewnienie schronienia. Procedura ta ma na celu
ochronę osób doświadczających przemocy oraz monitorowanie
zachowań sprawcy. Warto podkreślić, że przemoc w rodzinie może
przybierać różne formy, takie jak przemoc słowna, fizyczna czy
psychiczna i może dotyczyć wszystkich członków rodziny.
29. Rejestr Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym – rejestr obywateli
polskich, którzy dopuścili się przestępstwa z pobudek seksualnych,
wprowadzony na mocy ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o
przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym.
Obowiązkowemu sprawdzeniu w Rejestrze podlegają wszystkie
osoby, które mają bezpośredni kontakt z dzieckiem np. pracownicy
pedagogiczni i niepedagogiczni w placówkach oświatowych, osoby
pracujące w placówkach opiekuńczo-wychowawczych, placówkach
wsparcia dziennego, czy klubach sportowych dla dzieci, asystenci
rodziny, kierowcy świadczący usługi transportu z i do placówek
oświatowych, animatorzy zajęć dla dzieci, etc. Sprawdzeniu w
Rejestrze nie podlegają m.in. pracownicy służb mundurowych,
realizujący w jednostkach programy edukacyjne i profilaktyczne,
rodzice dzieci opowiadający podczas lekcji o wykonywanych przez
siebie zawodach bądź zainteresowaniach, czytający lektury czy
uczestniczący w innych wydarzeniach szkolnych, kierowcy dowożący
produkty żywnościowe do jednostek, członkowie ekip remontowych
realizujących na terenie jednostek roboty budowlane, etc.

1. Przez krzywdzenie dziecka należy rozumieć popełnienie czynu
zabronionego lub czynu karalnego na szkodę dziecka przez
jakąkolwiek osobę, w tym członka personelu Stowarzyszenia
Wspólne Podwórko lub zagrożenie dobra dziecka, w tym jego zaniedbywanie czy stawianie nadmiernych wymagań. To każde
działanie lub zaniechanie osoby, grupy osób (w tym rówieśników),
instytucji, a także skutek takiego działania lub bezczynności, które
narusza życie, zdrowie fizyczne i psychiczne, godność, nietykalność
cielesną, utrudnia prawidłowy rozwój psycho-fizyczny i wywołuje
cierpienie dziecka. Krzywdzenie dziecka nie musi być działaniem
intencjonalnym. Może polegać na nie realizowaniu praw dziecka, np.
zapewnienia dziecku dostępu do edukacji.
2. Do form krzywdzenia należy zaliczyć przede wszystkim:
a. przemoc fizyczną – każde działanie lub zaniechanie działania,
które powoduje celowe zadanie bólu, obrażeń ciała, uszczerbku
na zdrowiu lub ryzyka ich powstania u dziecka. Przemoc
fizyczna może obejmować zarówno jednorazowe, jak i
powtarzające się zachowania, które naruszają integralność
fizyczną dziecka. Może być czynnością powtarzającą się lub
jednorazową. Krzywda ta następuje w wyniku działania bądź
zaniechania działania (np. niereagowanie na kary fizyczne
wymierzane przez inną osobę) ze strony rodzica lub innej osoby
odpowiedzialnej za dziecko, celowe uszkodzenie ciała,
zadawanie bólu lub groźba uszkodzenia ciała; to bicie ręką,
pasem i innymi przedmiotami, bicie po twarzy, głowie i ciele
dziecka, szarpanie, popychanie, rzucanie przedmiotami,
kopanie dziecka, potrząsanie nim lub rzucanie, drapanie,
szczypanie, gryzienie, ciągnięcie za włosy/uszy, zmuszanie do
przebywania w niewygodnej pozycji, przypalanie, poparzenie
lub zmuszanie do zjedzenia/połknięcia czegoś, celowe
zmuszanie do długotrwałego utrzymywania ciężkich
przedmiotów, zakazywanie spożywania jedzenia i picia,
utrudnianie/uniemożliwianie snu, przymuszanie do spędzenia
nocy w miejscach niedostosowanych do odpoczynku,
nakłanianie do zjedzenia zepsutej żywności; nakłanianie do
spożywania pokarmu przeznaczonego dla zwierząt;
b. przemoc emocjonalną – to niedostępność emocjonalna,
ignorowanie potrzeb emocjonalnych dziecka, relacja z
dzieckiem oparta na wrogości, obwinianie, oczernianie,
odrzucanie, upokarzanie, poniżanie, ośmieszanie, straszenie,
przypisywanie negatywnych cech dziecku, nieodpowiednie
rozwojowo lub niekonsekwentne interakcje z dzieckiem,
niedostrzeganie lub nieuznawanie indywidualności dziecka i
granic psychicznych pomiędzy rodzicem (opiekunem
prawnym) a dzieckiem (wikłanie dziecka w problemy
dorosłych, angażowanie dziecka w nieodpowiednie dla niego
rozwojowo dorosłe role, w których zastępuje ono lub przejmuje
rolę rodzica lub opiekuna), stawianie wymagań, w tym
szkolnych nieadekwatnych do możliwości dziecka,
emocjonalne uzależnianie, ograniczanie kontaktów
społecznych i swobodnego rozwoju, nadopiekuńczość,nieustanna krytyka, szantażowanie, manipulowanie nim.
Przemocą jest również nieodpowiednia socjalizacja,
demoralizacja, a także sytuacja, gdy dziecko jest świadkiem
przemocy;
c. przemoc seksualną – angażowanie dzieci lub młodzieży w
aktywność seksualną, którą nie w pełni rozumieją i na którą nie
są w stanie wyrazić świadomej zgody bądź na którą nie są
przygotowane rozwojowo i nie mogą wyrazić zgody lub która
narusza prawa bądź normy społeczne. W przypadku dzieci,
które ukończyły 15 lat, za przemoc seksualną uważa się wszelkie
czynności seksualne ze strony osoby dorosłej lub innego
dziecka, jeśli te osoby ze względu na wiek bądź stopień rozwoju
pozostają wobec dziecka w relacji opieki, zależności lub władzy.
Każdy akt seksualny popełniony wbrew woli osoby, która zgody
nie może wyrazić, ponieważ jest dzieckiem. Wykorzystywanie
seksualne odnosi się do zachowań z kontaktem fizycznym (np.
dotykanie małoletniego w intymne miejsca, całowanie po ciele
małoletniego, współżycie z małoletnim) oraz zachowania bez
kontaktu fizycznego (np. ekshibicjonizm, prezentowanie
małoletniemu materiałów pornograficznych, podglądanie,
wysyłanie nieobyczajnych zdjęć/filmów/wiadomości);
d. przemoc ekonomiczną – wykorzystywanie zasobów
finansowych lub materialnych w sposób, który szkodzi dziecku
lub ogranicza jego rozwój i dobrostan. Może obejmować np.
nieprzeznaczanie wystarczających środków na jedzenie,
ubranie, edukację, opiekę zdrowotną oraz inne podstawowe
potrzeby dziecka, mimo posiadania odpowiednich zasobów
finansowych, przywłaszczanie sobie dochodów, majątku lub
innych zasobów dziecka bez jego zgody lub w sposób, który nie
jest w jego najlepszym interesie (np. przywłaszczanie
stypendiów, zarobków z pracy wakacyjnej), zmuszanie dziecka
do pracy zarobkowej w sposób, który przeszkadza mu w nauce,
odpoczynku i prawidłowym rozwoju, albo wykorzystanie jego
pracy bez odpowiedniej rekompensaty, nieinwestowanie w
edukację dziecka, co może ograniczać jego przyszłe możliwości
zawodowe i finansowe, zmuszanie dziecka do żebrania,
kradzieży lub innych działań mających na celu zdobycie
pieniędzy lub dóbr materialnych, uniemożliwianie dziecku
dostępu do jego własnych środków finansowych lub
materialnych, które mogłyby być wykorzystane na jego
racjonalne potrzeby;
e. zaniedbywanie, niezaspokajanie podstawowych potrzeb
materialnych i emocjonalnych małoletniego przez rodzica lub
opiekuna prawnego, niezapewnienie mu odpowiedniego
jedzenia, ubrań, schronienia, opieki medycznej,
bezpieczeństwa, braku dozoru nad wypełnianiem obowiązku
szkolnego; obejmuje zarówno pojedyncze sytuacje, jak i utrwalony sposób funkcjonowania, w którym rodzic / opiekun
nie zapewnia odpowiednich warunków rozwoju fizycznego,
poznawczego, społecznego, emocjonalnego i
psychoseksualnego oraz dobrostanu dziecka. Może to dotyczyć
takich sytuacji, jak: brak bezpiecznego schronienia, opieki,
odżywiania, podstawowej i specjalistycznej opieki medycznej,
szczepień, nieposyłanie do szkoły, niezapewnianie książek i
pomocy szkolnych, ograniczanie kontaktów społecznych,
porzucanie lub pozostawianie bez opieki, brak dbałości o
bezpieczeństwo fizyczne, brak troski o bezpieczeństwo
emocjonalne;
f. przemoc rówieśniczą (agresja rówieśnicza lub bullying) – różne
formy przemocy ze strony rówieśników w szkole, sąsiedztwie
lub ze strony rodzeństwa, bezpośrednio lub z użyciem
technologii komunikacyjnych (Internetu i telefonów
komórkowych). Bullying ma miejsce wtedy, gdy celem
działania jest wyrządzenie komuś przykrości lub krzywdy
(intencjonalność), ma charakter systematyczny
(powtarzalność), a ofiara jest słabsza od sprawcy bądź grupy
sprawców. Obejmuje również przemoc werbalną (np.
przeżywanie, dogadywanie, ośmieszanie), relacyjną (np.
wykluczenie z grupy, ignorowanie, nastawianie innych
przeciwko danej osobie), fizyczną (np. pobicie, kopanie,
popychanie, szarpanie), materialną (np. kradzież, niszczenie
przedmiotów) oraz elektroniczną (złośliwy SMS lub e-mail, wpis
w serwisie społecznościowym, umieszczanie w Internecie zdjęć
lub filmów ośmieszających ofiarę), a także przemoc podczas
randki ze strony chłopaka/dziewczyny, wykorzystanie
seksualne – dotykanie intymnych części ciała lub zmuszanie do
czynności związanych z seksem przez rówieśnika, przemoc
uwarunkowaną normami i stereotypami związanymi z płcią
(school-related gender-based violence, SRGBV);
g. przemoc rówieśnicza online (cyberprzemoc) – obejmuje
zarówno pojedyncze akty przemocy w sieci, jak i cyberbullying,
czyli gnębienie, intencjonalne nękanie w sieci trwające dłuższy
czas, przed którym ofiara nie może się obronić, przesyłanie lub
publikowanie intymnych lub poniżających zdjęć za
pośrednictwem Internetu, w tym serwisów społecznościowych
lub telefonów komórkowych;
h. seksting (sexting) – przesyłanie lub publikowanie intymnych
zdjęć za pośrednictwem Internetu lub telefonów
komórkowych. Materiały takie bywają dobrowolnie przesyłane
jako „dowód miłości” w związkach lub wykorzystywane jako
sposób na zainteresowanie sobą chłopaka/dziewczyny.
Seksting może być elementem przemocy seksualnej lub
procesu uwodzenia małoletnich przez dorosłych. Materiały
intymne mogą być uzyskane za pomocą podstępu lub nacisku,

a także przesyłane dalej, wykradane lub wykorzystywane do
szantażowania czy skompromitowania przedstawionej na nich
osoby.
i. Ciężki uszczerbek na zdrowiu – poważne naruszenie
funkcjonowania podstawowych możliwości organizmu. W
prawie karnym wymienia różne sytuacje, które stanowią ciężki
uszczerbek na zdrowiu: a) pozbawienie dziecka wzroku, słuchu,
mowy, zdolności płodzenia; b) spowodowanie innego kalectwa,
ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, realnie
zagrażającej życiu; c) wywołanie trwałej choroby psychicznej; d)
spowodowanie całkowitej albo znacznej trwałej niezdolności
do pracy; e) wywołanie istotnego zeszpecenia lub
zniekształcenia ciała.

3. Dobro dziecka – nadrzędna zasada działania w jak najlepiej pojętym
interesie dziecka, która stanowi podstawową przesłankę wszystkich
rozstrzygnięć dotyczących dziecka. Jest to zespół interesów, wartości
i standardów wiążących się z całościowym i harmonijnym rozwojem
dziecka we wszystkich obszarach: fizycznym, emocjonalnym,
społecznym i poznawczym. Dobro dziecka jest wartością nadrzędną,
wymagającą preferencyjnego traktowania w porównaniu z innymi
interesami osób fizycznych i prawnych, zagwarantowaną m.in. w
Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej oraz Konwencji o Prawach
Dziecka, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne ONZ.

1. Pracownicy stale uzupełniają swoją wiedzę z zakresu budowania
dobrostanu dzieci i młodzieży i sytuacji zapobiegania krzywdzeniu
małoletnich, w ramach wykonywanych obowiązków zwracają uwagę
na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia małoletnich.
2. Pracownicy monitorują sytuację i dobrostan małoletniego.

1. Każdy pracownik lub współpracownik jednostki, niezależnie od
formy, okresu czy wymiaru zatrudnienia, ich statusu lub
indywidualnego zakresu obowiązków przed przystąpieniem do
wykonywania obowiązków na powierzonym mu stanowisku związanym z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem,
świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym,
uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez
małoletnich lub z opieką nad nimi (dalej: pracownik) zobowiązany
jest do zapoznania się z niniejszą Polityką ochrony dzieci i młodzieży
przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko, co
potwierdza złożeniem pisemnego oświadczenia.
2. Obowiązkiem każdego pracownika jest dbanie o bezpieczeństwo
dzieci w toku jakiegokolwiek kontaktu z nimi, szacunek wobec ich
godności oraz wytężona uwaga na ich potrzeby, oczekiwania i
predyspozycje, uwzględniając ich umiejętności rozwojowe,
możliwości wynikające z niepełnosprawności oraz potrzeb
edukacyjnych. Pracownicy zobowiązani są do utrzymywania
adekwatnej do sytuacji relacji z małoletnimi i każdorazowego
rozważenia, czy jego reakcja, komunikat bądź działanie są
odpowiednie do sytuacji, bezpieczne, uzasadnione i sprawiedliwe.
a. Personel jednostki w ramach wykonywanych obowiązków
kieruje się zasadą dobra małoletniego
b. Personel traktuje małoletniego z szacunkiem i godnością
c. niedopuszczalne jest stosowanie przemocy wobec
małoletniego;

3. Obowiązkiem każdego pracownika jest utrzymywanie profesjonalnej
relacji z dziećmi i każdorazowe rozważenie, czy jego reakcja,
komunikat bądź działanie wobec dziecka są adekwatne do sytuacji,
bezpieczne, uzasadnione i sprawiedliwe wobec innych małoletnich.
4. Obowiązkiem każdego pracownika jest równe i nie dyskryminujące
traktowanie każdego dziecka bez względu na płeć, orientację
seksualną, sprawność/niepełnosprawność, status społeczny, etniczny,
kulturowy, religijny i światopogląd.
5. Pracownik zobowiązany jest do zapewnienia małoletnich, że w
sytuacji, kiedy poczują się niekomfortowo otrzymają stosowną
pomoc.
6. Obowiązkiem każdego pracownika jest działanie w sposób otwarty i
przejrzysty dla innych, aby zminimalizować ryzyko błędnej
interpretacji swojego zachowania.
7. Pracownikowi nie wolno dotykać dziecka/nastolatka w sposób, który
mógłby zostać nieprawidłowo zinterpretowany. Jeśli w odczuciu
pracownika, małoletni potrzebuje np. przytulenia, powinien mieć
każdorazowo uzasadnienie zaistniałej sytuacji oraz swojego
zachowania. Małoletni musi wyrazić zgodę na tego rodzaju kontakt.
8. Jeśli w związku z trudnościami bądź potrzebami małoletniego
kontakt fizyczny jest wpisany w pomoc terapeutyczną, to forma kontaktu jest zaplanowana, z superwizowana i omówiona z
opiekunami małoletniego jak i z małoletnim.
9. Kontakt fizyczny z małoletnim nigdy nie może być niejawny bądź
ukrywany, wiązać się z jakąkolwiek gratyfikacją ani wynikać z relacji
władzy.
10. Pracownik, który ma świadomość, iż małoletni doznał jakiejś krzywdy
np. znęcania fizycznego lub wykorzystania seksualnego,
zobowiązany jest do zachowania szczególnej ostrożności w
kontaktach, wykazując zrozumienie i wyczucie.
11. Niedopuszczalne jest stosowanie wobec małoletnich jakichkolwiek
form przemocy, w tym fizycznej, psychicznej, werbalnej,
emocjonalnej czy seksualnej (Każde, przemocowe zachowanie
wobec małoletniego jest niedozwolone, Nie można małoletniego
popychać, bić, szturchać, itp..
12. Nie wolno zapraszać małoletnich do swojego miejsca zamieszkania,
spotkania z małoletnim i jego rodzicem powinny odbywać się na
terenie placówki lub innym zaplanowanym miejscu. W przypadku
sytuacji, kiedy małoletni prosi o pomoc poza terenem placówki,
pracownik jest zobowiązany skontaktować się z kierownikiem
placówki. Dalsze kroki winny być podejmowane zespołowo.
13. Pracownik zobowiązany jest do zachowania w poufności informacji
uzyskanych w związku z pełnioną funkcją lub wykonywaną pracą,
które dotyczą małoletnich.
14. W przypadku, gdy pracownika łączą z małoletnim lub jego rodzicem
relacje rodzinne lub towarzyskie, zobowiązany on jest do zachowania
pełnej poufności, w szczególności do utrzymania w tajemnicy spraw
dotyczących innych małoletnich, rodziców i pracowników.
15. W przypadku, kiedy pracownik zauważy niepokojące zachowanie lub
sytuację, gdy jest podejrzenie o nieprzestrzeganiu Standardów
zachowań realizujących Politykę ochrony małoletnich
obowiązujących personel i małoletnich zobowiązany jest do
poinformowania kierownika lub koordynatora jednostki.
16. Zasady bezpiecznych relacji personelu z małoletnimi obowiązują
wszystkich pracowników.

Pracownik w kontakcie z małoletnimi:
1) zachowuje cierpliwość i odnosi się z szacunkiem;
2) uważnie wysłuchuje dzieci/nastolatków i stara się udzielać
odpowiedzi dostosowanej do sytuacji i ich wieku;3) nie zawstydza dziecka/nastolatka, nie lekceważy, nie upokarza i nie
obraża;
4) podnosi głos tylko w sytuacjach wymagających ostrzeżenia przed
niebezpieczeństwem (w celu ostrzeżenia) nie krzyczy, chyba że
wymaga tego sytuacja niebezpieczna (np. ostrzeżenie);
5) Pracownik w komunikacji z dzieckiem/nastolatkiem nie stosuje
sarkazmu lub ironii.

Pracownik zobowiązany jest do:
1. Podczas pierwszego kontaktu rozpoczynać rozmowę z dzieckiem od
przedstawienia się i wyjaśnienia swojej roli/funkcji.
Przykład właściwego zachowania:
Podczas pierwszego kontaktu z dzieckiem pracownik wyjaśnia mu
kim jest, jaką instytucję reprezentuje i czym się zajmuje.
2. Zachowania cierpliwości i szacunku.
Przykład właściwego zachowania:
Gdy dziecko ma trudności z wyrażeniem swoich myśli, pracownik
cierpliwie czeka, zadaje pomocnicze pytania i nie przerywa.
3. Uważnego słuchania dziecka i udzielania odpowiedzi adekwatnych
do jego wieku i sytuacji.
Przykład właściwego zachowania:
Jeśli dziecko pyta o szczegóły konkretnego procesu/działania/
czynności podejmowanej lub planowanej w stosunku do niego lub
osób mu najbliższych, pracownik odpowiada prostym językiem,
dostosowując komunikat do jego możliwości (wieku, stanu
emocjonalnego, poziomu rozwoju i sytuacji, w której się znajduje).
Pracownik upewnia się, czy dziecko wie, że może zadawać pytania i
czy na dostatecznie zrozumiało przekazywane mu informacje.
4. Informowania dziecka o podejmowanych decyzjach dotyczących
jego osoby.
Przykład właściwego zachowania:
Przed rozpoczęciem rozmowy, diagnozy lub czynności
administracyjnej, pracownik informuje dziecko o jej przebiegu i
skutkach, aby zmniejszyć jego stres. Pracownik nie zawstydza
dziecka używając języka i terminów specjalistycznych, których
dziecko może nie zrozumieć.5. Zapewnienia formy komunikacji adekwatnej do potrzeb dzieci ze
szczególnymi potrzebami.
Przykład właściwego zachowania:
Do kontaktu z dzieckiem ze szczególnymi potrzebami np.
niesłyszącym lub nie władającym językiem polskim, delegowany jest
w pierwszej kolejności pracownik posiadający umiejętność
posługiwania się językiem migowym lub językiem obcym. W
przypadku jego braku zapewnia się udział w rozmowie właściwego
tłumacza. W przypadku dzieci komunikujących się niewerbalnie
można skorzystać z form komunikacji alternatywnej.
6. Szacunku dla prywatności dziecka.
Przykład właściwego zachowania:
Rozmowy z dzieckiem odbywają się z zachowaniem prywatności, w
dostosowanych do tego pomieszczeniach, bez obecności osób
postronnych, a gdy jest wymagana jest obecność innej osoby
dorosłej, grono tych osób powinno być ograniczone do niezbędnego
minimum. Informacje pozyskane podczas takiej rozmowy powinny
być w odpowiedni sposób zabezpieczone przed dostępem osób
nieuprawnionych.
7. Wyjaśniania powodów odstąpienia od zasady poufności, jeśli
wymagają tego przepisy prawa lub dobro dziecka.
Przykład właściwego zachowania:
Pracownik wyjaśnia dziecku dlaczego, komu i w jakim zakresie
zobowiązany jest poinformować innych dorosłych o przekazanych
przez dziecko informacjach.
8. Zapewnienia dzieciom prawa do wyrażania i komunikowania swoich
odczuć, emocji i obaw jednocześnie gwarantując odpowiednią
reakcją ze strony dorosłych.
Przykład właściwego zachowania:
Pracownik zachęca dziecko do zgłaszania wszelkich niepokojących
sytuacji, obiecując a następnie realizując odpowiednie wsparcie.

W komunikacji pracowników z dziećmi zabrania się:
1. Wykorzystywania wobec dziecka relacji władzy lub przewagi
fizycznej.Przykład niewłaściwego zachowania:
Pracownik wymusza na dziecku określoną reakcję powołując się na
uprawnienie do umieszczenia go w pieczy zastępczej, grożąc mu
skreśleniem z listy podopiecznych/uczestników lub aresztowaniem
jego bliskich.
2. Zawstydzania, upokarzania, lekceważenia i obrażania dziecka.
Przykład niewłaściwego zachowania:
Pracownik ironizuje, bagatelizuje lub wyśmiewa dziecko za jego
sposób mówienia, brak umiejętności poradzenia sobie z konkretną
sytuacją, jakkolwiek błaha by się ona nie wydawała.
3. Podnoszenia głosu, poza sytuacjami zagrożenia bezpieczeństwa
dziecka.
Przykład niewłaściwego zachowania:
Pracownik krzyczy na dziecko, które nie może lub nie chce wykonać
polecenia.
4. Ujawniania informacji wrażliwych dotyczących dziecka bez
odpowiednich uprawnień.
Przykład niewłaściwego zachowania:
Pracownik omawia szczegóły dotyczące sytuacji rodzinnej,
ekonomicznej, medycznej, opiekuńczej i prawnej dziecka w
obecności innych dzieci lub gronie współpracowników bezpośrednio
niezaangażowanych we wsparcie małoletniego.
5. Zachowywania się w sposób niestosowny w obecności dziecka.
Przykład niewłaściwego zachowania:
Pracownik używa niecenzuralnych słów, opowiada nieodpowiednie
dowcipy lub komentuje zachowanie innych osób w obecności dzieci,
porównuje zachowanie danego dziecka do jego rówieśników;
wypowiada swoją osobistą ocenę względem wagi dziecka.
6. Faworyzowania dziecka.
Przykład niewłaściwego zachowania:
Pracownik poświęca znacznie więcej czasu jednemu dziecku, częściej
udziela mu głosu lub stale podkreśla wyjątkowość jednego dziecka w
gronie rówieśniczym.
7. Nawiązywania jakichkolwiek relacji romantycznych lub seksualnych z
dzieckiem.Przykład niewłaściwego zachowania:
Pracownik komplementuje wygląd, ubiór lub inne cechy fizyczne
dziecka. Pracownik wysyła dziecku wiadomości o romantycznym
charakterze.
8. Utrwalania wizerunku dziecka do celów prywatnych lub bez
wymaganej zgody.
Przykład niewłaściwego zachowania:
Pracownik robi zdjęcia dziecku bez zgody jego rodziców i publikuje je
w mediach społecznościowych. Pracownik prosi dziecko o przesłanie
mu swoich prywatnych zdjęć, filmików z jego udziałem.
9. Proponowania dzieciom alkoholu, wyrobów tytoniowych lub
nielegalnych substancji psychoaktywnych.
Przykład niewłaściwego zachowania:
Pracownik w celu skrócenia dystansu lub zdobycia zaufania oferuje
dziecku papierosa.

1. Kontakt fizyczny z dzieckiem może być wyłącznie odpowiedzią na
jego potrzeby. Powinno się uwzględnić jego wiek, etap rozwojowy,
płeć i kontekst kulturowy. Każdorazowo należy kierować się swoim
profesjonalnym osądem, słuchając, obserwując i odnotowując
reakcję dziecka, pytając go o zgodę na kontakt fizyczny (np.
przytulenie) i zachowując świadomość, że nawet przy dobrych
intencjach taki kontakt może być błędnie zinterpretowany przez
dziecko lub osoby trzecie.
2. Kontakt fizyczny nie może wiązać się z jakąkolwiek gratyfikacją
dziecka ani wynikać z relacji władzy.
3. Kontakt fizyczny z dzieckiem nie może być niejawny bądź ukrywany.
4. Kontakt fizyczny nie może naruszać nietykalności osobistej dziecka,
wywoływać u niego poczucia dezorientacji, niepokoju, braku
komfortu. Niedozwolone jest angażowanie się pracowników w
zabawy typu: łaskotanie, poklepywanie, „kto wypina tego wina”,
udawane walki, etc.
5. Pracownik upewnia/informuje dziecko, że jeśli czuje się
niekomfortowo w danej sytuacji, wobec konkretnego zachowania czy
słów, może o tym powiedzieć bezpośrednio pracownikowi lub
wskazanej osobie i może oczekiwać odpowiedniej reakcji lub
pomocy. 6. W stosunku do dzieci niesamodzielnych lub ze specjalnymi
potrzebami np. podczas pomocy w ubieraniu się, przemieszczaniu,
jedzeniu, myciu, korzystaniu z toalety, czynnościach pielęgnacyjnych
i higienicznych – kontakt fizyczny z dzieckiem powinien być
ograniczony do niezbędnego minimum, opierać się na zaleceniach
lekarskich (jeśli istnieją) oraz być uprzednio uzgodniony z
rodzicami/opiekunami dziecka.
7. Pracownik zachowuje szczególną ostrożność wobec dzieci, które
doświadczyły nadużycia i krzywdzenia, w tym seksualnego,
fizycznego bądź zaniedbania. Jeżeli małoletni dążyłyby do
nawiązania niestosownych bądź nieadekwatnych fizycznych
kontaktów z dorosłymi, pracownik reaguje z wyczuciem, jednak
stanowczo, a także pomaga małoletniemu zrozumieć znaczenie
osobistych granic i właściwych relacji.

1. Kontakt z dziećmi powinien odbywać się wyłącznie w godzinach
pracy jednostki (zgodnie z przyjętą zasadą dot. sposobu
komunikowania się) i dotyczyć wyłącznie celów mieszczących się w
zakresie obowiązków pracownika.
2. Jeśli zachodzi konieczność kontaktu z dzieckiem/nastolatkiem, jego
rodzicem lub pracownikiem poza godzinami pracy placówki,
dozwolone są środki:
1)służbowy telefon (lub inny uzgodniony i wyznaczony telefon/
sposób);
2) służbowy e-mail;
3. Zabrania się zapraszania dzieci do miejsca zamieszkania pracownika
oraz spotykania się z nimi poza godzinami pracy. Obejmuje to także
kontakty z dzieckiem poprzez prywatne kanały komunikacji
(prywatny telefon, e-mail, komunikatory, profile w mediach
społecznościowych, chatroomy, etc.). Reguła dotycząca telefonu
obowiązuje o ile dostępny jest telefon służbowy (np. o ile
wychowawca odpowiedzialny za grupę ma telefon służbowy)
4. Właściwą formą komunikacji z dziećmi i ich rodzicami/opiekunami
poza godzinami pracy są kanały służbowe lub inne uzgodnione z
przełożonymi.
5. Utrzymywanie relacji towarzyskich lub rodzinnych (jeśli dzieci i
rodzice/opiekunowie dzieci są osobami bliskimi wobec pracownika)
wymaga zachowania poufności wszystkich informacji dotyczących
innych dzieci, ich rodziców oraz opiekunów.

1. Dziecko/Nastolatek ma prawo do jasnej i przekazanej w zrozumiały
dla siebie sposób informacji na temat obowiązujących go norm i
zasad postępowania, reguł bezpieczeństwa oraz praw związanych z
realizowaną aktywnością.
2. Obowiązkiem pracownika prowadzącego zajęcia z dzieckiem/
nastolatkiem jest aktywne wprowadzenie ich w obowiązujące w ich
trakcie normy i zasady postępowania, reguły bezpieczeństwa oraz
sposoby reagowania na sytuacje konfliktowe, ryzykowne bądź
stwarzające zagrożenie.
3. Dziecko/Nastolatek zobowiązany jest do przestrzegania norm i zasad
zachowania określonych w statucie, regulaminie organizacyjnym i
innych wewnętrznych dokumentach określającym zasady organizacji
zajęć, aktywności w jednostce, działaniach bądź ustalonych w trakcie
realizowanych aktywności.
4. Dziecko/Nastolatek zobowiązany jest do respektowania praw i
wolności osobistych swoich kolegów i koleżanek, ich prawa do
własnego zdania, do poszukiwań i popełniania błędów, do własnych
poglądów, wyglądu i zachowania.
5. Kontakty między uczestnikami zajęć, podopiecznymi Placówki i
innych jednostek Stowarzyszenia cechuje zachowanie przez nich
wysokiej kultury osobistej, np. używanie zwrotów grzecznościowych,
uprzejmość, życzliwość, poprawny, wolny od wulgaryzmów język,
kontrola swojego zachowania i emocji, wyrażanie opinii w spokojny
sposób, który nikogo nie obraża i nie krzywdzi.
6. Kontakty między dziećmi/nastolatkami oraz prowadzącymi zajęcia
cechuje zachowanie przez nich wysokiej kultury osobistej, np.
używanie zwrotów grzecznościowych, uprzejmość, życzliwość,
poprawny, wolny od wulgaryzmów język, kontrola swojego
zachowania i emocji, wyrażanie opinii w spokojny sposób, który
nikogo nie obraża i nie krzywdzi. Zabronione jest wzajemne
wyszydzanie, wyśmiewanie lub nieuzasadniona, nieadekwatna do
sytuacji krytyka.
7. Zabronione jest stosowanie jakiejkolwiek formy przemocy, z
jakichkolwiek powodów.
8. Niedozwolone jest stwarzanie niebezpiecznych sytuacji w trakcie
realizowanych aktywności jak i poza nimi, np. przynoszenie ostrych
narzędzi, innych niebezpiecznych przedmiotów i substancji (środków
pirotechnicznych, łańcuchów, noży, zapalniczek), używanie ognia.9. Niedozwolone jest palenie papierosów, picie alkoholu, używanie
narkotyków lub innych substancji psychoaktywnych a także ich
rozprowadzanie, częstowanie, zachęcanie do spożywania.
10. Niedozwolone jest celowe niszczenie, uszkodzenie, nieszanowanie,
kradzież lub przywłaszczenie mienia innych osób.
11. Niedozwolone jest fotografowanie lub filmowanie zdarzeń z udziałem
innych dzieci/nastolatków lub osób bez ich zgody i zgody
wychowawcy/prowadzących zajęcia a także upublicznianie takich
materiałów bez zgody obecnych na nich osób i zgody
wychowawcy/prowadzących.
12. Dziecko/Nastolatke będąc świadkiem powyższych zachowań
niedozwolonych powinien niezwłocznie zgłosić ten fakt
prowadzącemu zajęcia lub innej osobie dorosłej.

1. Stowarzyszenie Wspólne Podwórko jak i jednostki przez nie
zarządzane podejmują działania zabezpieczające dzieci i młodzież
przed dostępem do treści, które mogą stanowić zagrożenie dla ich
prawidłowego rozwoju.
2. W jednostkach korzystanie z urządzeń elektronicznych przez dzieci i
młodzież odbywa się pod nadzorem pracowników.
3. Sposób korzystania z urządzeń elektronicznych jest określony przez
zasady korzystania z urządzeń elektronicznych i jest dostosowany do
potrzeb i specyfiki zajęć.

Dostęp do Internetu:
1. Każda jednostka, zapewniając/umożliwiająca dzieciom/nastolatkom
dostęp do Internetu, podejmuje działania zabezpieczające ich przed
dostępem do treści, które mogą stanowić zagrożenie dla ich
prawidłowego rozwoju.
2. Dostęp dzieci i nastolatków do Internetu na terenie jednostki może
odbywać się pod nadzorem pracownika podczas zajęć, na
wyznaczonych urządzeniach z dostępem swobodnym lub za pomocą
sieci Wi-Fi jednostki po podaniu hasła, pod warunkiem, że korzyści
dla dziecka lub nastolatka przewyższają potencjalne straty.

1. Pracownik nadzorujący dostęp do urządzeń, Internetu ma obowiązek
informowania dzieci o zasadach bezpiecznego korzystania z niego.
2. Pracownik czuwa nad bezpieczeństwem korzystania z Internetu
przez dzieci podczas organizowanych zajęć.
3. Placówka Wsparcia Dziennego, w miarę możliwości, prowadzi z
dziećmi cykliczne (przynajmniej raz w roku) szkolenia dotyczące
bezpiecznego korzystania z Internetu.

1. Pracownicy powinni mieć świadomość zagrożeń związanych z
wykorzystywaniem Internetu i technik cyfrowych w pracy oraz
nieustannie podnosić swoje kwalifikacje w zakresie
cyberbezpieczeństwa.
2. Pracownicy powinni zachować rozwagę i odpowiedzialnie wyrażać
swoją aprobatę/dezaprobatę w mediach społecznościowych, mając
świadomość, że ich aktywność może być obserwowana przez dzieci.
3. Niedopuszczalne jest nawiązywanie kontaktów z dziećmi za
pośrednictwem mediów społecznościowych z wykorzystaniem
prywatnych kont.
4. Podczas zajęć z dziećmi pracownicy powinni unikać korzystania z
prywatnych telefonów i innych urządzeń, które mogłyby zakłócać
prowadzenie zajęć.

1. Informacja o dziecku, które korzystało z dostępu do Internetu i miało
styczność z niebezpiecznymi treściami, przekazywana jest osobie
odpowiedzialnej za nadzór nad dzieckiem i/lub kierownikowi
jednostki. Jednostka organizuje dla dziecka rozmowę z wychowawcą,
psychologiem lub pedagogiem (pracownikiem wyznaczonym).
2. Wyznaczony pracownik przeprowadza z dzieckiem rozmowę na
temat bezpieczeństwa w Internecie, potencjalnych, negatywnych
skutkach korzystania z nieodpowiednich dla jego wieku i stopnia
rozwoju treści oraz sposobów ochrony przed tego typu treściami.

Złote zasady korzystania z mediów i serwisów społecznościowych
1. Zabezpiecz swoje konta silnym hasłem.
2. Konto w serwisie społecznościowym zabezpiecz niepowtarzalnym i
odpowiednio długim hasłem.
3. Nie korzystaj z tego samego hasła do logowania w różnych
programach i serwisach.
4. Ogranicz dostęp do konta.
5. Uaktywnij dwuskładnikowe uwierzytelnianie na wszystkich swoich
kontach. Można z niego korzystać w większości serwisów
społecznościowych.
Uwierzytelnianie dwuskładnikowe (często skracane do 2FA)
zapewnia „podwójne sprawdzanie”, że naprawdę jesteś osobą, za
którą się podajesz, gdy korzystasz z usług online. Najczęściej
spotykaną metodą uwierzytelniania dwuskładnikowego jest
przesyłanie jednorazowych kodów w wiadomości SMS.

Tylko prawdziwi znajomi

1. Dodawaj do listy znajomych wyłącznie osoby, które rzeczywiście
znasz i którym ufasz.
2. Pamiętaj, że przyjmując nową osobę do grupy swoich znajomych
najczęściej domyślnie udostępniasz jej swoje prywatne zdjęcia oraz
informacje o sobie, nie mając pewności w jaki sposób zostaną one
później wykorzystane.
3. Korzystaj tylko z oficjalnych aplikacji sieci społecznościowych.
Aplikacje pobieraj wyłącznie z oficjalnych sklepów — np. Google Play
dla Android, App Store dla iOS i Microsoft Store dla Windows.
4. Pobieranie plików i treści z nieznanych lub niezweryfikowanych
źródeł może wiązać się z pobraniem szkodliwego oprogramowania,
skutkujących kradzieżą danych, próbami wyłudzenia lub
uszkodzeniem sprzętu.
5. Dbaj o prywatność. Praktycznie wszystkie serwisy społecznościowe
posiadają rozwiązania zwiększające prywatność – aktywuj je!
6. Używaj programu antywirusowego. Dobry program antywirusowy
zatrzyma złośliwe oprogramowanie, zanim jeszcze zostanie ono
pobrane do systemu. Najpopularniejsze przeglądarki internetowe
ostrzegają o podejrzanych stronach internetowych – poważnie
traktuj takie ostrzeżenia i nie odwiedzaj tych stron. Mogą zawierać
złośliwe oprogramowanie, które umożliwi przestępcom przejęcie
kontroli nad Twoim urządzeniem.

1. Stowarzyszenie Wspólne Podwórko opracowało i wdrożyło zgodnie z
wymogami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) ne
2016/679 Europejskiego i Rady (UE) nr 2016/679 z 27.04.2016 r. w
sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem
danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich
danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o
ochronie danych) (Dz. Urz. UE L z 2016 r. 119, s. 1 ze zm.) oraz ustawy z
dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych Politykę ochrony
danych osobowych osób fizycznych oraz powołało Inspektora
ochrony danych.
2. Do przetwarzania danych osobowych dzieci i młodzieży i ich
rodziców (opiekunów prawnych) mogą zostać dopuszczone
wyłącznie osoby posiadające stosowne upoważnienie wydane przez
Administratora danych.
3. Każdy pracownik posiadający dostęp do danych osobowych dzieci i
młodzieży i ich rodziców (opiekunów prawnych) złożył pisemne
oświadczenie o zapoznaniu się z Polityką ochrony danych osobowych
i zobowiązanie do jej przestrzegania.
4. Każdy pracownik posiadający dostęp do danych osobowych dzieci i
młodzieży i ich rodziców (opiekunów prawnych) ma obowiązek
zachowania w tajemnicy danych osobowych, które przetwarza oraz
zachowania w tajemnicy sposobów zabezpieczenia danych
osobowych, przed nieuprawnionym dostępem.
5. Dane osobowe małoletnich i ich rodziców (opiekunów prawnych)
mogą być wykorzystywane wyłącznie w celach, w którym zostały
zebrane.
6. Dane osobowe małoletnich i ich rodziców (opiekunów prawnych),
mogą być udostępniane wyłącznie osobom i podmiotom
uprawnionym do ich otrzymania.
7. Informacje o Administratorze danych i zasadach przetwarzania
danych osobowych przekazywane są dzieciom i nastolatkom i ich
rodzicom (opiekunom prawnym) w formie klauzul informacyjnych.
Klauzule informacyjne adresowane do dzieci i nastolatków sąnapisane w prostym i zrozumiałym języku, dostosowanym do wieku i
stopnia świadomości małoletniego.
8. Pracownik nie udostępnia przedstawicielom mediów informacji o
dzieciach i nastolatkach ani o ich rodzicach (opiekunach prawnych)
za wyjątkiem sytuacji, gdy posiada ich jednoznaczną zgodę oraz
zgodę kierownika jednostki w tym zakresie.
9. Pracownik nie wypowiada się w kontakcie z przedstawicielami
mediów o sprawie dziecka/podopiecznego/uczestnika zajęć ani o
jego rodzicach (opiekunach prawnych). Zakaz ten dotyczy także
sytuacji, gdy pracownik jest przeświadczony, że jego wypowiedź nie
jest w żaden sposób utrwalana.

1. Rejestrując i przetwarzając wizerunek małoletniego należy kierować
się odpowiedzialnością i rozwagą, na celu mając przede wszystkich
ochronę jego dóbr osobistych.
2. Przetwarzanie wizerunku małoletniego jest dozwolone wyłącznie w
celach:
a. edukacyjnych,
b. wychowawczych,
c. promocyjnych jednostki,
d. dokumentacyjnych.
3. Niedozwolone jest przetwarzanie wizerunku małoletniego w
sytuacjach, które mogą naruszać jego godność, prywatność i
bezpieczeństwo.
4. Niedozwolone jest przetwarzanie wizerunku małoletniego w
kontekście mogącym wywołać negatywne skojarzenia lub
stygmatyzację dziecka.
5. Niedozwolone jest przetwarzanie wizerunku małoletniego bez
świadomej, jednoznacznie i dobrowolnie wyrażonej zgody rodzica lub
opiekuna prawnego, a w przypadku dziecka, które ukończyło 16. rok
życia – bez zgody tego małoletniego.
6. Niezależnie od wieku małoletniego wskazanym jest zapytanie go o
zgodę na rejestrację i sposób wykorzystania jego wizerunku.
7. Zgoda na wykorzystanie wizerunku małoletniego musi zostać
poprzedzona wyraźną informacją o sposobie wykorzystania
zdjęć/nagrań i ryzyku wiążącym się z jego publikacją.

8. Zgoda na wykorzystanie wizerunku małoletniego wyrażana jest w
formie pisemnej. Zgoda precyzyjnie określa miejsca i kanały
publikacji wizerunku, kontekst w jakim wizerunek będzie
wykorzystany, a także okres jego udostępnienia.
9. Pracownik odpowiedzialny za przetwarzanie wizerunku małoletniego
ma obowiązek upewnić się, że zgody są aktualne i zgodne z
obowiązującymi przepisami prawa.
10. Każda zgoda musi być archiwizowana przez okres określony w
przepisach dotyczących archiwizacji dokumentów.
11. Jeśli małoletni lub jego rodzice (opiekunowie prawni) nie wyrazili
zgody na utrwalenie wizerunku dziecka należy respektować ich
decyzję i z wyprzedzeniem ustalić, w jaki sposób osoba rejestrująca
wydarzenie będzie mogła zidentyfikować małoletniego, aby nie
utrwalać jego wizerunku na zdjęciach indywidualnych i grupowych.
Przyjęte rozwiązanie nie może wykluczać małoletniego, którego
wizerunek nie powinien być rejestrowany z realizowanych
aktywności ani go stygmatyzować.
12. Jeśli wizerunek małoletniego stanowi jedynie szczegół całości takiej
jak zgromadzenie, krajobraz, impreza publiczna, zgoda
rodziców/opiekunów prawnych dziecka nie jest wymagana.
13. Zdjęcia i nagrania powinny koncentrować się na grupie dzieci, a nie
na pojedynczych osobach, aby zminimalizować ryzyko naruszenia
prywatności.
14. Jeśli rejestracja wydarzenia zostanie zlecona podmiotowi
zewnętrznemu (np. wynajętemu fotografowi lub kamerzyście)
koniecznym jest:
a. zobowiązanie podmiotu rejestrującego wydarzenie do
przestrzegania określonych powyżej zasad;
b. uprzednie poinformowanie rodziców (opiekunów prawnych)
oraz małoletnich o rejestracji wydarzenia przez podmiot
zewnętrzny;
c. zobowiązanie podmiotu rejestrującego wydarzenie do
noszenia identyfikatora w czasie trwania wydarzenia;
d. niedopuszczenie do sytuacji, w której przedstawiciel podmiotu
rejestrującego wydarzenie przebywa z małoletnimi bez
nadzoru pracownika jednostki.

15. Przedstawiciele mediów mogą rejestrować wizerunek małoletniego
wyłącznie za zgodą kierownika jednostki oraz po uzyskaniu pisemnej
zgody rodziców (opiekunów prawnych) małoletniego a także samego
dziecka, jeśli jego wiek i stopień świadomości to uzasadnia.

16. W sytuacjach, w których rodzice (opiekunowie prawni) małoletniego
lub widzowie otwartych wydarzeń i uroczystości itd. rejestrują
wizerunki dzieci do prywatnego użytku, należy poinformować na
początku każdego z tych wydarzeń o tym, że:
a. wykorzystanie, przetwarzanie i publikowanie zdjęć/ nagrań
zawierających wizerunki dzieci i osób dorosłych wymaga
udzielenia zgody przez te osoby, w przypadku małoletnich –
przez ich rodziców (opiekunów prawnych);
b. zdjęcia lub nagrania zawierające wizerunki małoletnich nie
powinny być udostępniane w mediach społecznościowych ani
na serwisach otwartych, chyba że rodzice (opiekunowie
prawni) tych dzieci wyrażą na to zgodę;
c. przed publikacją zdjęcia/nagrania online zawsze warto
sprawdzić ustawienia prywatności, aby upewnić się, kto będzie
mógł uzyskać dostęp do wizerunku małoletniego.

17. Niedozwolone jest używanie przez pracowników osobistych urządzeń
rejestrujących (np. telefony komórkowe, aparaty fotograficzne,
kamery) w celu rejestrowania wizerunków dzieci. Chyba, że warunki i
sposób używania osobistego urządzenia rejestracyjnego zostaną
uzgodnione z przełożonym, a sposób przetwarzania zostanie
oddzielnie ustalony.

1. Kierownik jednostki zobowiązany jest wyznaczyć osobę lub osoby
odpowiedzialne za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach
zagrażających małoletniemu i udzieleniu mu wsparcia:
a. Osobami odpowiedzialnymi za przyjmowanie zgłoszeń o
zdarzeniach zagrażających są wszyscy pracownicy
Stowarzyszenia.
b. Osobami odpowiedzialnymi za przyjęcie i odnotowanie faktu
przyjęcia zgłoszenia jest kierownik lub koordynator jednostki
(kierownik Placówki Wsparcia Dziennego, koordynator Klubu
Młodzieżowego, kierownik Specjalistycznej Poradni,
koordynator warsztatów psychoedukacyjnych w szkołach,
koordynator Klubu Seniora itd.).

c. Osobami odpowiedzialnymi za udzielenie wsparcia dziecku są
osoby wykwalifikowane i wyznaczone przez kierownika,
koordynatora, Zarząd Stowarzyszenia.

2. Dane osobowe pracownika, o którym mowa w punkcie wyżej (pkt
1) wraz z jego numerem telefonu oraz ewentualnymi,
alternatywnymi kanałami komunikacji z nim, udostępniane są na
stronie internetowej Stowarzyszenia, jednostki, na tablicy
ogłoszeń Stowarzyszenia, jednostki. Co umożliwi swobodną i
poufną możliwość zapoznania się z tymi informacjami przez dzieci i
nastolatki a także innych dorosłych.
3. W przypadku zmiany któregokolwiek pracownika, o którym mowa
pkt 1. lub jego danych kontaktowych, informacja na ten temat jest
niezwłocznie aktualizowana i udostępniana w sposób określony w
pkt. 2.
4. Zawiadomienie o krzywdzeniu można zgłosić dowolnemu
pracownikowi Stowarzyszenia, który ma obowiązek jego
niezwłocznego przekazania pracownikowi odpowiedzialnemu za
przyjmowanie zgłoszeń.
5. Pracownik jednostki odpowiedzialny za przyjmowanie zgłoszeń oraz
każdy inny pracownik jednostki, który posiada informację lub
podejrzewa, że dziecko jest krzywdzone ma obowiązek niezwłocznie
wszcząć i realizować procedurę opisaną w niniejszym dokumencie.
6. Pracownik jednostki odpowiedzialny za przyjmowanie zgłoszeń oraz
każdy inny pracownik jednostki, który powziął informację lub
podejrzewa, że dziecko jest krzywdzone zobowiązany jest do
zachowania jej w tajemnicy, z zastrzeżeniem informacji, które są
konieczne do przekazania innym członkom personelu ze względu na
dobro małoletniego lub bezwzględnie obowiązujące przepisy a także
uprawnionym organom lub instytucjom.
7. Zgłoszenia można dokonać także bezpośrednio Zarządowi
Stowarzyszenia e-mail: stowarzyszenie@wspolnepodworko.org.pl, w
szczególności gdy zgłoszenie dotyczy kierownictwa jednostki
wewnętrznej lub osoby odpowiedzialnej w jednostce za
przyjmowanie zgłoszeń.
8. Dzieci i młodzież, chcący zachować anonimowość mogą dokonywać
zgłoszeń także za pośrednictwem numeru Rzecznika Praw Dziecka
tel. 800 12 12 12
9. W przypadku bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia dziecka,
niezwłocznie informuje się służby ratunkowe (112, 998).

1. W przypadku podjęcia przez pracownika podejrzenia, że małoletni jest
krzywdzony, ma on obowiązek przekazania informacji Pracownikowi
jednostki odpowiedzialnemu za przyjmowanie zgłoszeń tj.dla :
a. Centrum Aktywnego Dziecka – Specjalistyczna Placówka Wsparcia
Dziennego jest to odpowiedni Kierownik Placówki
b. Klubu Młodzieżowego jest to odpowiedni Koordynator Jednostki
c. Specjalistycznej Poradnia Rodzinna jest to odpowiedni Kierownik
Jednostki
d. Profilaktyczne wspomaganie dzieci, rodziców i nauczycieli w
Placówkach Oświatowych jest to odpowiedni Koordynator Szkół
e. Klubu Seniora jest to odpowiedni Koordynator Klubu Seniora
2. Pracownik jednostki odpowiedzialny za przyjmowanie zgłoszeń, który
powziął informację lub podejrzewa, że dziecko jest krzywdzone,
dokumentuje ten fakt w formie notatki służbowej (Załącznik –
NOTATKA SŁUŻBOWA – ZWIĄZANA Z KRZYWDZENIEM), odnotowując
w niej co najmniej: datę i sposób powzięcia informacji, miejsce i czas
zdarzenia, dane identyfikacyjne małoletniego, którego zgłoszenie
dotyczy, opis zdarzenia lub okoliczności, z którymi wiąże się
krzywdzenie lub podejrzenie krzywdzenia, wskazanie sprawy lub
potencjalnego sprawcy przemocy wobec małoletniego, własnoręczny
podpis osoby sporządzającej notatkę.
3. Pracownik jednostki odpowiedzialny za przyjmowanie zgłoszeń
przekazuje notatkę kierownikowi jednostki lub osobie przez nią
wyznaczonej (ten punkt jest realizowany jeśli te role są rozdzielone
między różne osoby).
4. Osoba wyznaczona przez kierownika jednostki dokonuje analizy
zgłoszenia, w szczególności poprzez rozmowę z dzieckiem, z innymi
pracownikami jednostki lub pracownikami zaangażowanymi we
wsparcie dziecka a będącymi przedstawicielami innych instytucji, a
także, w miarę możliwości z rodzicami lub opiekunami prawnymi
dziecka. Osoba wyznaczona kontaktuje się z rodzicami
dziecka/nastolatka, którego krzywdzenie podejrzewa oraz informuje ich
o podejrzeniu krzywdzenia.
5. W toku działań wyjaśniających i interwencyjnych należy:
a. każdorazowo ustalić wpływ zdarzenia na zdrowie psychiczne i
fizyczne małoletniego.
b. w każdym z zidentyfikowanych przypadków krzywdzenia
małoletniego należy niezwłocznie otoczyć go opieką i wsparciem
psychologa, pedagoga, wychowawcy i innych specjalistów wg
potrzeb.

1. W przypadku stwierdzenia lub powzięcia podejrzenia stosowania
przemocy wobec małoletniego ze strony rodziców lub opiekunów
prawnych, pracownik jednostki wszczyna procedurę „Niebieskie Karty”
poprzez wypełnienie formularza „Niebieska Karta A” i niezwłocznie
przekazuje je przewodniczącemu Zespołu Interdyscyplinarnego w danej
dzielnicy miasta.
2. W przypadku stwierdzenia lub powzięcia podejrzenia stosowania
przemocy wobec małoletniego ze strony rodziców lub opiekunów
prawnych, równolegle i niezależnie od działań opisanych w pkt xxxx
pracownik wyznaczony składa do właściwej terytorialnie jednostki
Policji lub prokuratury zawiadomienie o podejrzeniu popełnieniu
przestępstwa.
3. W przypadku stwierdzenia lub powzięcia podejrzenia, że rodzic
(opiekun) małoletniego zaniedbuje jego potrzeby psychofizyczne lub
jest niewydolny wychowawczo (np. dziecko chodzi w nieadekwatnych
do pogody ubraniach, opuszcza miejsce zamieszkania bez nadzoru
osoby dorosłej, jest niedożywione) pracownik wyznaczony składa do
sądu opiekuńczego wniosek o wgląd w sytuację rodziny, a także
zawiadamia właściwy dzielnicowy ośrodek pomocy społecznej o
potrzebie pomocy rodzinie.
4. Pracownik dokumentuje i ewidencjonuje w aktach osobowych
małoletniego opisane powyżej działania, a w razie wszczęcia procedury
„Niebieskie Karty” uczestniczy w pracach grupy
diagnostyczno-pomocowej.
5. Kierownik przedstawia plan wsparcia rodzicom małoletniego z
zaleceniem współpracy przy jego realizacji.
6. Kierownik/Koordynator informuje rodziców o obowiązku placówki
zgłoszenia podejrzenia krzywdzenia małoletniego do odpowiedniej instytucji (prokuratura/policja lub sąd rodzinny, ośrodek pomocy
społecznej bądź przewodniczący zespołu interdyscyplinarnego –
zgodnie z procedurą „Niebieskiej Karty” – w zależności od
zdiagnozowanego typu krzywdzenia i skorelowanej z nim interwencji).
7. Po poinformowaniu rodziców przez Kierownika – zgodnie z punktem
poprzedzającym – składane jest zawiadomienie o podejrzeniu
przestępstwa do prokuratury/policji lub wniosek o wgląd w sytuację
rodziny do sądu rejonowego, Wydziału Rodzinnego i Nieletnich,
Ośrodka Pomocy Społecznej lub przesyła formularz „Niebieska Karta –
A” do przewodniczącego zespołu interdyscyplinarnego który wzór
stanowi załącznik.
8. Dalszy tok postępowania leży w kompetencjach instytucji wskazanych
w punkcie poprzedzającym.
9. Kartę Interwencji załącza się do akt dziecka/nastolatka.

1. Każdy pracownik jednostki, który zauważy jakiekolwiek naganne lub
nieakceptowalne zachowania innego pracownika w stosunku do
dziecka, ma obowiązek podjęcia natychmiastowej interwencji,
zapobieżeniu krzywdzeniu dziecka oraz zgłoszenie tego faktu
pracownikowi jednostki odpowiedzialnemu za przyjmowanie zgłoszeń.
2. Pracownik podejrzany o krzywdzenie małoletniego zostaje natychmiast
odsunięty od wszelkich form kontaktu z małoletnimi (nie tylko
dzieckiem pokrzywdzonym) do czasu wyjaśnienia sprawy.
3. Kierownik jednostki powołuje zespół interwencyjny w składzie co
najmniej 2 osób, celem ustalenia wszelkich okoliczności zdarzenia, w
tym ewentualnej odpowiedzialności karnej i dyscyplinarnej pracownika
podejrzanego o krzywdzenie małoletniego.
4. Zespół interwencyjny zobowiązany jest wysłuchać pracownika
podejrzanego o krzywdzenie małoletniego i/lub umożliwić mu złożenie
wyjaśnień.
5. Zespół interwencyjny organizuje spotkanie z rodzicami (opiekunami)
dziecka, którym przekazuje informacje o zdarzeniu oraz o potrzebie i/lub
możliwości skorzystania ze specjalistycznego wsparcia.
6. W przypadku powzięcia przez zespół interwencyjny uzasadnionego
podejrzenia popełnienia przez pracownika przestępstwa na szkodę
małoletniego, zespół interwencyjny składa do właściwej terytorialnie
jednostki Policji lub prokuratury zawiadomienie o podejrzeniu
popełnieniu przestępstwa.
7. W przypadku gdy pracownik dopuścił się wobec dziecka innej formy
krzywdzenia niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę, zespół interwencyjny dokonuje oceny charakteru naruszenia dobra dziecka
oraz stopnia winy pracownika.
8. W sytuacji gdy naruszenie dobra dziecka jest znaczne, w szczególności
gdy doszło do dyskryminacji lub naruszenia godności dziecka a
zawinienie pracownika nie budzi wątpliwości, zespół interwencyjny
rekomenduje kierownikowi jednostki rozwiązanie umowy z
pracownikiem lub podmiotem współpracującym, którego pracownik był
przedstawicielem.
9. W sytuacji gdy naruszenie dobra dziecka jest mniejszej wagi lub stopień
zawinienia pracownika jest nieznaczny, np. do zdarzenia doszło
nieumyślnie, zespół interwencyjny rekomenduje kierownikowi jednostki
zastosowanie wobec pracownika kary dyscyplinarnej lub umownej,
ewentualnie odstąpienie od jego ukarania.
10. W przypadku gdy pracownik był przedstawicielem podmiotu
współpracującego, o wynikach ustaleń zespołu interwencyjnego
powiadamia się kierownika tego podmiotu.

1. Każdy pracownik jednostki, który zauważy jakiekolwiek naganne lub
nieakceptowalne zachowania pomiędzy dziećmi znajdującymi się pod
opieką jednostki lub na terenie tej jednostki, ma obowiązek podjęcia
natychmiastowej interwencji, zapobieżeniu krzywdzeniu dziecka oraz
zgłoszenie tego faktu pracownikowi jednostki odpowiedzialnemu za
przyjmowanie zgłoszeń.
2. Czynności wyjaśniające i interwencyjne przeprowadza wyznaczony
pracownik, a w przypadkach większej wagi, powołany przez kierownika
jednostki zespół interwencyjny w co najmniej 2 osobowym składzie.
3. W toku czynności wyjaśniających i interwencyjnych należy
przeprowadzić rozmowę z dzieckiem podejrzewanym o krzywdzenie
oraz jego rodzicami (opiekunami prawnymi), a także oddzielnie z
dzieckiem krzywdzonym i jego rodzicami (opiekunami prawnymi).
4. Wspólnie z rodzicami (opiekunami prawnymi) dziecka podejrzanego o
krzywdzenie należy opracować plan naprawczy, celem zmiany
niepożądanych zachowań.
5. Wspólnie z rodzicami (opiekunami prawnymi) dziecka krzywdzonego
należy opracować plan zapewnienia mu bezpieczeństwa, uwzględniając
w nim przede wszystkim sposoby odizolowania go od źródła zagrożenia.
6. W przypadku gdy okoliczności zdarzenia wskazują na konflikt
rówieśniczy, wskazane jest przeprowadzenie wspólnej rozmowy dzieci z
psychologiem lub pedagogiem celem określenia kwestii spornych,
wygaszeniu konfliktu i przeprosin.7. W toku czynności wyjaśniających i interwencyjnych należy upewnić się,
że dziecko podejrzane o krzywdzenie samo nie doświadcza przemocy ze
strony rodziców (opiekunów), innych dorosłych bądź innych
małoletnich.
8. Wobec dziecka krzywdzącego wyciągane są konwencje dyscyplinarne
i/lub wychowawcze przewidziane w statucie lub regulaminie
organizacyjnym jednostki.
9. Jeżeli podejrzanym o krzywdzenie jest dziecko w wieku od 13 do 17 lat, a
jego zachowanie stanowi czyn karalny, należy złożyć do właściwej
terytorialnie jednostki Policji lub prokuratury zawiadomienie o
okolicznościach świadczących o demoralizacji lub popełnieniu czynu
karalnego przez małoletniego a ponadto złożyć do sądu opiekuńczego
wniosek o wgląd w sytuację rodziny.
10. Jeżeli podejrzanym o krzywdzenie jest dziecko w wieku powyżej lat 17, a
jego zachowanie stanowi przestępstwo, wówczas należy złożyć do
właściwej terytorialnie jednostki Policji lub prokuratury zawiadomienie
o możliwości popełnienia przestępstwa.
11. Działania wyjaśniające i interwencyjne określone w niniejszej części
stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia lub zaistnienia
podejrzenia stosowania cyberprzemocy, przy czym powołanie zespołu
interwencyjnego jest obligatoryjne a w jego skład powinien wejść
informatyk, który w miarę możliwości zabezpiecza dowody, które
mogłyby ulec zatarciu (usunięciu, wygaśnięciu).
12. Kartę interwencji sporządza się oddzielnie dla dziecka krzywdzonego
oraz oddzielnie dla dziecka krzywdzące.

1. Każdy pracownik jednostki, który zauważy jakiekolwiek naganne lub
nieakceptowalne zachowania osób trzecich (obcych lub
spokrewnionych) w stosunku do dziecka, ma obowiązek podjęcia
natychmiastowej interwencji, zapobieżeniu krzywdzeniu dziecka oraz
zgłoszenie tego faktu pracownikowi jednostki odpowiedzialnemu za
przyjmowanie zgłoszeń.
2. Kierownik jednostki powołuje zespół interwencyjny w składzie co
najmniej 2 osób, celem ustalenia wszelkich okoliczności zdarzenia, w
tym ewentualnej odpowiedzialności karnej osoby podejrzanej o
krzywdzenie małoletniego.
3. Jeżeli podejrzanym o krzywdzenie dziecka jest wspólnie zamieszkujący
z nim członek rodziny nie będący rodzicem lub opiekunem prawnym
bądź inna osoba najbliższa (np. konkubent rodzica) należy stosować
procedurę opisaną w części: „Krzywdzenie ze strony rodziców lub
opiekunów dziecka”.4. Jeżeli podejrzanym o krzywdzenie małoletniego jest osoba obca, zespół
interwencyjny organizuje spotkanie z rodzicami (opiekunami) dziecka,
którym przekazuje informacje o zdarzeniu lub swoich podejrzeniach
dotyczących dobrostanu małoletniego oraz o potrzebie i/lub możliwości
skorzystania ze specjalistycznego wsparcia, w tym możliwości
zawiadomienia organów ścigania.
5. W przypadku powzięcia przez zespół interwencyjny uzasadnionego
podejrzenia popełnienia przez osobę trzecią na szkodę małoletniego,
zespół interwencyjny składa do właściwej terytorialnie jednostki Policji
lub prokuratury zawiadomienie o podejrzeniu popełnieniu
przestępstwa.
6. W przypadku, gdy z rozmowy z rodzicami (opiekunami prawnymi)
małoletniego wynika, że nie są oni zainteresowani pomocą dziecku,
ignorują zdarzenie lub w inny sposób nie wspierają dziecka, które
doświadczyło krzywdzenia należy złożyć do sądu opiekuńczego wniosek
o wgląd w sytuację rodziny.

1. Plan wsparcia małoletniego po ujawnieniu krzywdzenia opracowuje
zespół interwencyjny, a w sytuacjach gdy zespół nie został powołany –
pracownik wyznaczony przez kierownika jednostki.
2. Plan wsparcia jest tworzony i realizowany równolegle z
podejmowanymi działaniami interwencyjnymi.
3. Celem planu wsparcia jest przede wszystkim:
a. zainicjowanie działań interwencyjnych we współpracy z innymi
jednostkami, pod opieką których dziecko się znajduje, jeśli
istnieje taka konieczność;
b. współpraca z rodzicami (opiekunami prawnymi lub
faktycznymi) dziecka oraz innymi jednostkami, pod opieka
których dziecko się znajduje, w celu powstrzymania
krzywdzenia małoletniego i zapewnienie mu adekwatnego i
holistycznego wsparcia;
c. zaangażowanie w proces wyjaśniania okoliczności zdarzenia
oraz wsparcia specjalisty stosującego komunikację
alternatywną, w przypadku gdy małoletni, którego dotyczy
zgłoszenie nie komunikującego się werbalnie;
d. subsumpcja ustalonego stanu faktycznego zdarzenia pod
kątem obowiązujących norm prawnych i sporządzenie
ewentualnego zawiadomienia o możliwości popełnienia
przestępstwa lub zawiadomienie o okolicznościach
świadczących o demoralizacji lub popełnieniu czynu karalnego
przez małoletniego do właściwej terytorialnie jednostki

organizacyjnej Policji lub prokuratury, a także wniosku do sądu
opiekuńczego o wgląd w sytuację rodziny;
e. współpraca z Policją, prokuraturą, grupą
diagnostyczno-pomocową i sądami w zakresie wyjaśnienia i
ustalenia okoliczności zdarzenia;
f. objęcie małoletniego pomocą psychologiczno-pedagogiczną w
jednostce i/lub pomocą specjalistyczną poza jednostką, jeśli
zaistnieje taka konieczność.
4. Plan wsparcia uwzględnia:
a. działania interwencyjne, mające na celu zapewnienie
małoletniemu bezpieczeństwa, w tym wszczęcie procedury
„Niebieskie Karty”, złożenie zawiadomienia o możliwości
popełnienia przestępstwa lub zawiadomienie o okolicznościach
świadczących o demoralizacji lub popełnieniu czynu karalnego
przez małoletniego do właściwej terytorialne jednostki
organizacyjnej Policji lub prokuratury a także wniosek do sądu
opiekuńczego o wgląd w sytuację rodziny;
b. formy wsparcia oferowane małoletniemu przez jednostkę;
c. formy wsparcia oferowane przez jednostki, jeśli istnieje taka
potrzeba, w tym zaangażowanie właściwego terytorialne
dzielnicowego ośrodka pomocy społecznej;
d. pomoc prawną małoletniemu lub jego rodzicom (opiekunom),
jeśli istnieje taka potrzeba.

5. W zależności od rozwoju umysłowego, stanu zdrowia i stopnia
dojrzałości małoletniego, plan wsparcia powinien być sporządzany z
jego udziałem i z uwzględnieniem jego słusznych oczekiwań.
6. Plan wsparcia powinien określać wyraźny podział zadań pomiędzy
poszczególnych pracowników i instytucji zaangażowanych w proces
wsparcia małoletniego, być jasny, konkretny oraz mierzalny, aby
umożliwić weryfikację jego postępów.
7. Plan wsparcia powinien być opracowany w sposób indywidualny, z
uwzględnieniem potrzeb i możliwości dziecka, dostosowany do jego
wieku i indywidualnych cech, a także sytuacji rodzinnej.
8. Plan wsparcia powinien być regularnie monitorowany i
dostosowywany do zmieniających się potrzeb dziecka oraz jego
sytuacji rodzinnej.

1. Za składanie zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na
szkodę małoletniego oraz zawiadamianie sądu opiekuńczego o wgląd w
sytuację rodziny, odpowiedzialny jest przewodniczący zespołu
interwencyjnego lub pracownik wyznaczony przez Zarząd.
2. W przypadku gdy istnieje uzasadnione podejrzenia popełnienia
przestępstwa na szkodę dziecka/nastolatka lub niebudząca wątpliwości
konieczności zawiadomienia sądu opiekuńczego, a osoby wskazane w
pkt 1), z własnej inicjatywy lub na polecenie kierownika jednostki
odmawiają ich złożenia lub z nim zwlekają, do złożenia zawiadomienia
uprawniony jest każdy pracownik jednostki posiadający dostateczną
wiedzę na temat zdarzenia zagrażającego dobru małoletniego.
3. Fakt dokonywania zgłoszenia w dobrej wierze nie może skutkować
działaniami odwetowymi lub innymi niepożądanymi działaniami wobec
pracownika dokonującego zgłoszenia. Pracownikowi przysługuje
ochrona prawna określona postanowieniami rozdziału VII niniejszych
Standardów Ochrony Małoletnich.
4. Pracownicy Stowarzyszenia Wspólne Podwórko będący z wykształcenia
psychologami mają prawo i obowiązek wszcząć procedurę „Niebieskie
Karty”.
5. Wszczęcie procedury „Niebieskie Karty” nie zwalnia pracownika z
obowiązku złożenia zawiadomień o podejrzeniu popełnienia
przestępstwa na szkodę małoletniego oraz zawiadamianie sądu
opiekuńczego o wgląd w sytuację rodziny.

1. Pracownikowi zatrudnionemu w jednostce, którego dotknęły
negatywne konsekwencje prawne wynikające z realizacji postanowień
“Polityki ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem w
Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko” tj. pokrzywdzonemu przestępstwem,
o którym mowa w art. 222, art. 223 lub art. 226 ustawy z dnia 6 czerwca
1997 r. – Kodeks karny, w związku realizacją postanowień “Polityka
ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu
Wspólne Podwórko” bądź oskarżonemu o nadużycie uprawnień,
zniesławienie, pomówienie lub inne przestępstwo podobne w związku z
realizacją postanowień “Polityka ochrony dzieci i młodzieży przed
krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko” przysługuje, na
jego wniosek, bezpłatna ochrona prawna.
2. Poprzez negatywne konsekwencje prawne, o których mowa w ust. 1
należy rozumieć różnego rodzaju działania odwetowe, podejmowane ze strony przełożonych bądź rodziców, opiekunów prawnych lub inne
osoby bliskie dziecka/nastolatka, wobec którego pracownik podjął
określone w niniejszych Standardach lub ogólnie obowiązujących
przepisach prawa działania interwencyjne w związku z powzięciem
podejrzenia lub stwierdzeniem krzywdzenia dziecka. Zalicza się do nich
m.in. skargi, groźby, pomówienia, negatywne konsekwencje służbowe,
postępowania dyscyplinarne, nieuzasadnione lub liczne skargi, etc.
3. Poprzez ochronę prawną należy rozumieć m.in. udzielanie porad i opinii
prawnych w zakresie zarzucanych pracownikowi naruszeń prawa lub
przekroczenia obowiązków oraz podejmowanie środków prawnych dla
zabezpieczenia interesów pracownika, w tym reprezentowanie go przed
sądami, organami nadzoru, organami postępowania
przygotowawczego, etc.
4. Ochronę prawną zapewnia Stowarzyszenie Wspólne Podwórko, w
którego jednostce jest zatrudniony pracownik, a jeżeli jednostka ta nie
ma zapewnionej obsługi prawnej realizowanej przez radców prawnych
lub adwokatów, ochronę prawną zapewnia z innych źródeł.
5. Ochrona prawna udzielana jest na wniosek pracownika. We wniosku
należy określić czynności podjęte w interesie ochrony małoletniego,
które stały się przyczyną działań odwetowych, osobę lub osoby
odpowiedzialne za te działania oraz opis negatywnych konsekwencji
prawnych, których pracownik stał się adresatem.
6. Wniosek kieruje się do kierownika jednostki, w której pracownik jest
zatrudniony, a w przypadku, gdy pracownik doświadcza negatywnych
konsekwencji ze strony pracodawcy, wniosek kieruje się bezpośrednio
do Zarządu.
7. Decyzja o udzieleniu ochrony prawnej następuje w terminie 30 dni od
dnia wpływu wniosku.

1. Polityka ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem w
Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko jest jawna.
2. Polityka ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem w
Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko obowiązuje bezpośrednio w
każdej z jednostek Stowarzyszenia Wspólne Podwórko.
3. Kierownicy/Koordynatorzy jednostek są uprawnieni do zgłaszania
poprawek do Polityki ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem
w Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko oraz formułowania standardów
nieuregulowanych w niniejszym dokumencie a dotyczącym
jednostek bezpośrednio przez nich koordynowanych i uwzględniania
specyfiki działalności i celom danej jednostki.

4. Postanowienia dokumentów, o których mowa w pkt. 3 nie mogą być
mniej korzystne dla dzieci, a jednocześnie mniej restrykcyjne dla
pracowników niż przepisy Polityki ochrony dzieci i młodzieży przed
krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko.
5. Polityki ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem w
Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko zaczyna obowiązywać z dniem
ich publikacji lub wraz z dniem publikacji jej aktualizacji. Kierownik
jednostki/Koordynator jednostki zobowiązany jest do powiadomienia
o tym fakcie dzieci, ich rodziców (opiekunów prawnych) oraz
pracowników, jednocześnie udostępniając aktualną treść Polityki
i/lub dokumentów, o których mowa w pkt. 3.
6. Ogłoszenie, o którym mowa w pkt. 5 następuje w sposób dostępny
dla dzieci, ich rodziców (opiekunów prawnych) oraz pracowników, w
szczególności poprzez wywieszenie w miejscu przeznaczonym na
zamieszczanie ogłoszeń i/lub poprzez ich omówienie w sposób
wskazany w pkt. 8 do 10 i/lub poprzez przesłanie ich tekstu drogą
elektroniczną.
7. Niezależnie od ogłoszenia, o którym mowa w pkt. 5, Polityka ochrony
dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne
Podwórko oraz zmiany do nich udostępniane są wersji kompletnej
oraz w wersji uproszczonej:
a. a) na stronie internetowej Stowarzyszenia Wspólne Podwórko;
b. b) w siedzibie jednostki w miejscu przeznaczonym na
zamieszczanie ogłoszeń.

8. Dzieci i młodzież zapoznawana jest z Polityką ochrony dzieci i
młodzieży przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne
Podwórko w trakcie pierwszych zajęć z dziećmi organizowanych
przez jednostkę.
9. Rodzice (opiekunowie prawni) małoletnich zapoznawani są z Polityką
ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu
Wspólne Podwórko podczas pierwszego spotkania organizacyjnego
lub indywidualnego z pracownikiem jednostki np. podczas
konsultacji, kwalifikacji, zebrań z wychowawcami.
10. Pracownicy jednostki zapoznawani są z Polityką ochrony dzieci i
młodzieży przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne
Podwórko w formie pisemnej, prezentacji, szkoleń, kursów,
webinariów, etc.
11. Informacja o zapoznaniu dzieci i nastolatków, ich rodziców
(opiekunów prawnych) i pracowników z Polityką ochrony dzieci i
młodzieży przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne
Podwórko odnotowywana jest w postaci oświadczeń, list obecności
lub wpisów w odpowiednich rejestrach i ewidencjach w sposób
umożliwiający identyfikację osoby zapoznanej z Polityką (daty i miejsca przekazania informacji oraz zakresu przekazanych
informacji).
12. Kierownicy i koordynatorzy jednostek zobowiązani są do stałego i
systematycznego podnoszenia kwalifikacji pracowników w zakresie
stosowania Polityką ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem
w Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko a także innych przepisów
mających na celu dbanie o dobro dzieci i młodzieży.

1. Pracownik jednostki, niezależnie od formy, okresu czy wymiaru
zatrudnienia, charakteru współpracy, statusu i indywidualnego
zakresu obowiązków, przed przystąpieniem do wykonywania
obowiązków na powierzonym mu stanowisku związanym z:

a. wychowaniem,
b. edukacją,
c. wypoczynkiem,
d. leczeniem,
e. świadczeniem porad psychologicznych,
f. rozwojem duchowym,
g. uprawianiem sportu
h. realizacją innych zainteresowań przez dzieci i młodzież
i. opieką nad dziećmi i młodzieżą
j. nimi zobowiązany jest do zapoznania się z Polityką
ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem w
Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko oraz dokumentami
dotyczącymi i specyficznymi dotyczącymi jednostki w
której będzie pracować.

2. Pracownik jednostki jest zobowiązany do zapoznania się,
zobowiązania się do stosowania, przestrzegania i złożenia podpisu
pod stosownym oświadczeniem dot. zapoznania się i zobowiązania
się do przestrzegania Polityki ochrony dzieci i młodzieży przed
krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko.
3. Oświadczenie przechowywane jest w aktach osobowych pracownika.
4. Do pracy w kontakcie z dziećmi są dopuszczeni pracownicy, którzy
zapoznali się i zobowiązali się stosować Politykę ochrony dzieci i
młodzieży przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne
Podwórko, zostali zweryfikowani w Rejestrze Sprawców Przestępstw
na Tle Seksualnym, ponadto przedstawili stosowane zaświadczenie o
niekaralności i zobowiązali się do powiadomienia Stowarzyszenia o
zmianie w tym zakresie.

1. Zarząd Stowarzyszenia przed nawiązaniem z osobą stosunku pracy
lub przed dopuszczeniem osoby do innej działalności związanej z
wychowaniem, wypoczynkiem, terapią lub z opieką nad małoletnimi,
zobowiązany jest do uzyskania informacji, czy dane tej osoby są
zamieszczone w Rejestrze z dostępem ograniczonym lub Rejestrze
osób, w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw
przeciwdziałania wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej lat
15 wydała postanowienie o wpisie w Rejestr i odbiera od
potencjalnego pracownika zaświadczenie z Krajowego Rejestru
Karnego dotyczące przestępstw z:
a. Rozdziału XIX Kodeksu karnego (przestępstwa przeciwko
życiu i zdrowiu)
b. Rozdziału XXV Kodeksu karnego (przestępstwa przeciwko
wolności seksualnej i obyczajności),
c. art. 189a Kodeksu Karnego (przestępstwo handlu ludźmi)
d. art. 207 Kodeksu karnego (przestępstwa dotyczące znęcania
się psychicznego lub fizycznego nad osobą najbliższą lub
nieporadną) oraz ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
2. Zarząd Stowarzyszenia ustala konieczność weryfikacji kandydata w
Rejestrze i Krajowym Rejestrze Karnym przed nawiązaniem stosunku
pracy lub zawarciem umowy o współpracy biorąc pod uwagę zakres
czynności i zadań, które mają być powierzone w ramach tej umowy.
3. Zarząd Stowarzyszenia ustala konieczność weryfikacji już
zatrudnionych osób, których dane nie były sprawdzane w Rejestrze, a
którym w toku zatrudnienia lub zmiany zakresu współpracy mają
zostać powierzone zadania skutkujące kontaktem z małoletnimi.
4. Zarząd Stowarzyszenia wyznacza z grona swoich pracowników
osobę/y odpowiedzialną/e za dokonywanie sprawdzeń w rejestrach, o
których mowa w pkt. 1 oraz dokonywanie weryfikacji, o której mowa
pkt. 2 i 3.
5. Osoby, o których mowa w pkt. 4 otrzymują stosowne upoważnienie
do przetwarzania danych osobowych.
6. Zarząd Stowarzyszenia lub wyznaczony przez Zarząd pracownik
uzyskuje od osoby podlegającej sprawdzeniu w Rejestrze niezbędne
dane pozwalające na jego weryfikację. Oświadczenie i udostępnianie
danych odbywa się wraz z przekazaniem danych do umowy jest jej
integralną częścią. Wzór oświadczenia do celów weryfikacji osób w
Rejestrze sprawców przestępstw na tle seksualnym udostępniony jest
w “Pokoju Organizacyjnym”, ponadto jest wypełniany w Formularzu
do Umowy/ w Formularzu do umowy wolontariackiej.

7. Zaświadczenie z Krajowego Rejestru Karnego wraz ze stosownym
oświadczeniem jest odbierane przed podpisaniem umowy.
8. Rejestr z dostępem ograniczonym – Zarząd Stowarzyszenia lub
wyznaczony przez niego pracownik uzyskuje informacje z Rejestru z
dostępem ograniczonym za pośrednictwem systemu
teleinformatycznego prowadzonego przez Ministra Sprawiedliwości.
(dostępnym przez konto w systemie teleinformatycznym przypisane
do Stowarzyszenia Wspólne Podwórko
Link: https://rps.ms.gov.pl/pl-PL/Public#/register )
Rejestr osób, w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw
przeciwdziałania wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej lat
15 wydała postanowienie o wpisie w Rejestr, informacja jest
ogólnodostępna – nie wymaga zakładania konta. Link:
https://rps.ms.gov.pl/pl-PL/Public#/
a. Jeżeli dane osoby weryfikowanej znajdują się w Rejestrze z
dostępem ograniczonym wówczas napłynie informacja
zwrotna: „FIGURUJE”, wraz z podanymi danymi.
b. Jeżeli dane osoby weryfikowanej nie znajdują się w Rejestrze
napłynie informacja o treści: “W Rejestrze nie ma informacji o
osobach, dla których są spełnione warunki zawarte w pytaniu
do systemu.” lub: „W Rejestrze nie ma informacji o osobach, dla
których są spełnione warunki zawarte w zapytaniu.”

9. Informacje zwrotne otrzymane z Rejestru Zarząd Stowarzyszenia lub
wyznaczony przez niego pracownik drukuje i składa do akt
osobowych, związanych z nawiązaniem stosunku pracy. To samo
dotyczy rejestru osób, w stosunku do których Państwowa Komisja do
spraw wyjaśniania przypadków czynności skierowanych przeciwko
wolności seksualnej i obyczajności wobec małoletniego poniżej lat 15,
wydała postanowienie o wpisie w rejestr. Przy czym w przypadku
tego drugiego rejestru wystarczy wydrukować stronę internetową, na
której widnieje komunikat, że dana osoba nie figuruje w rejestrze.
10. Zarząd Stowarzyszenia od kandydata na pracownika lub innej osoby
dopuszczonej do pracy z dziećmi pobiera informację z Krajowego
Rejestru Karnego o niekaralności. Link: https://ekrk.ms.gov.pl/ep-web
wraz z oświadczeniem i zobowiązaniem do poinformowania
Stowarzyszenia o zmianie w tym zakresie.
11. Otrzymaną informacja wraz z oświadczeniem składana jest do akt
osobowych przy zawartej umowie.
a. Jeżeli weryfikacja danych potwierdziła, że sprawdzana osoba
była karana, informacja trafia do akt osobowych.
b. Jeżeli sprawdzana osoba posiada obywatelstwo inne niż polskie
wówczas powinna ona przedłożyć również informację z rejestru
karnego państwa, którego jest obywatelem, uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z
kontaktami z małoletnimi, bądź informację z rejestru karnego,
jeżeli prawo tego państwa nie przewiduje wydawania
informacji dla wyżej wymienionych celów,
c. Zarząd Stowarzyszenia pobiera od kandydata oświadczenie o
państwie/państwach (innych niż Rzeczypospolita Polska), w
których zamieszkiwał w ostatnich 20 latach pod rygorem
odpowiedzialności karnej.
d. Jeżeli prawo państwa, z którego ma być przedłożona informacja
o niekaralności nie przewiduje wydawania takiej informacji lub
nie prowadzi rejestru karnego, wówczas kandydat składa, pod
rygorem odpowiedzialności karnej, oświadczenie o tym fakcie
wraz z oświadczeniem, że nie był prawomocnie skazany oraz
nie wydano wobec niego innego orzeczenia, w którym
stwierdzono, iż dopuścił się takich czynów zabronionych, oraz
że nie ma obowiązku wynikającego z orzeczenia sądu, innego
uprawnionego organu lub ustawy, stosowania się do zakazu
zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk,
wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo
działalności, związanych z wychowaniem, edukacją,
wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad
psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu
lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich lub z
opieką nad nimi.
e. Pod oświadczeniem składanym pod rygorem
odpowiedzialności karnej składa się oświadczenie o
następującej treści:
„Jestem świadomy/a odpowiedzialności karnej za złożenie
fałszywego oświadczenia.”
Oświadczenie to zastępuje pouczenie organu o
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
f. Wzór oświadczenia o niekaralności oraz o toczących się
postępowaniach przygotowawczych, sądowych i
dyscyplinarnych udostępniany jest Pokoju Organizacyjnym.

1. Dokument „Standardy Ochrony Małoletnich” jest dokumentem
ogólnodostępnym dla rodziców małoletnich.
2. Dokument opublikowany jest na stronie internetowej Stowarzyszenia
i stronie Specjalistycznej Placówki Wsparcia Dziennego.
3. Dla dzieci przygotowana zostanie wersja uproszczona PolitykI
ochrony dzieci przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne
Podwórko, wykorzystująca grafiki, rysunki lub ilustracje, które
pomogą wizualnie przedstawić określoną w nich treść.
4. Informacje na temat zasad określonych w Polityce ochrony dzieci
przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko
umieszcza się w miejscach widocznych, ogólnodostępnych w formie
plakatu, ulotki bądź prezentacji na monitorze interaktywnym oraz na
stronach internetowych i w mediach społecznościowych jednostek
Stowarzyszenia.

1. Procedura aktualizowania Polityki ochrony dzieci przed
krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko odbywa się nie
rzadziej niż raz na 2 lata.
2. Zarząd Stowarzyszenia jest odpowiedzialny za Politykę ochrony dzieci
przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko.
3. Zarząd Stowarzyszenia wyznacza Koordynatora ds. Polityki ochrony
dzieci przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko (w
skrócie Koordynator ds. POD.
4. Koordynator ds. POD i Osoba odpowiedzialna za POD powinny:
a. wyróżniać się empatią i zrozumieniem problemów dzieci;
b. umieć komunikować się z dziećmi w sposób dostosowany do
ich wieku i rozwoju;
c. posiadać co najmniej roczne doświadczenie w pracy z dziećmi;
d. posiadać wykształcenie lub stosowne przygotowanie
psychologiczne lub pedagogiczne.

5. Koordynator ds. Standardów Ochrony Małoletnich:
a. monitoruje realizację Standardów w Stowarzyszeniu,
b. reaguje na ich naruszenie
c. koordynuje zmiany w Standardach
d. prowadzi równocześnie rejestr zgłoszeń i proponowanych
zmian.
e. przedstawia wnioski, rejestr i propozycje zmian Zarządowi,
f. wraz z zespołem kierowników, koordynatorów, osób
odpowiedzialnych za POD proponuje zmiany do decyzji
Zarządu.

6. Osoba odpowiedzialna za POD na poziomie danej jednostki:
a. monitoruje realizację Standardów w danej jednostce,
b. reaguje na ich naruszenie
c. koordynuje zmiany w Standardach dotyczące danej jednostki
d. współprowadzi równocześnie rejestr zgłoszeń i proponowanych
zmian dla danej jednostki.
e. przedstawia dotyczące danej jednostki wnioski, rejestr i
propozycje zmian Zarządowi,
f. wraz z zespołem kierowników i koordynatorów proponuje
zmiany do decyzji Zarządu. .

7. Koordynator ds. POD wraz z Osobami odpowiedzialnymi w danych
jednostkach zapewnia dzieciom, ich rodzicom (opiekunom prawnym)
oraz pracownikom jednostki ogólnodostępny kanał komunikacji
umożliwiający bieżące zgłaszanie uwag w zakresie przestrzegania
Standardów oraz propozycji ich zmiany.
8. Koordynator ds. POD ma prawo do badania wszelkich dokumentów
oraz innych nośników informacji, które mają lub mogą mieć
znaczenie dla oceny prawidłowości realizacji postanowień
Standardów Ochrony Małoletnich oraz może żądać od pracowników
wszystkich jednostek udzielania ustnie lub na piśmie wszelkich
informacji dotyczących wykonywania postanowień Polityki ochrony
dzieci przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko w
jednostkach Stowarzyszenia i w podmiotach jemu podległym,
realizującym dla niego zlecone projekty/działania.
9. Osoba odpowiedzialna za POD ma prawo do badania wszelkich
dokumentów oraz innych nośników informacji, które mają lub mogą
mieć znaczenie dla oceny prawidłowości realizacji postanowień
Standardów Ochrony Małoletnich oraz może żądać od pracowników
swojej jednostki udzielania ustnie lub na piśmie wszelkich informacji
dotyczących wykonywania postanowień Polityki ochrony dzieci przedkrzywdzeniem w Stowarzyszeniu Wspólne Podwórko w danej
jednostce Stowarzyszenia.
10. Zespół ds. POD – powołany przez Zarząd Stowarzyszenia Wspólne
Podwórko, to zespół skłądający się z Koordynatora ds. POD i wszystkie
Osoby odpowiedzialne za POD we wszystkich jednostkach
Stowarzyszenia:
a. sprawujący nadzór nad realizacją postanowień Polityki ochrony
dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu
Wspólne Podwórko
b. prowadzi rejestr zgłoszeń i proponowanych zmian.
c. przedstawia wnioski, rejestr Zarządowi,
d. proponuje zmiany do decyzji Zarządu.
11. Koordynator ds. POD wraz z Osobą odpowiedzialną za POD
zobowiązany jest do przeprowadzania wśród pracowników
(przynajmniej raz na dwa lata) ankiety, której wzór stanowi załącznik
niniejszego dokumentu ”MONITORING STANDARDÓW OCHRONY
MAŁOLETNICH – ANKIETA DLA PRACOWNIKÓW”. Ankieta jest na stałe
dostępna w Pokoju Organizacyjnym, tak aby na bieżąco każdy z
pracowników mógł proponować zmiany.
12. Koordynator ds. POD wraz z Osobą odpowiedzialną przeprowadza
wśród dzieci, ich rodziców (opiekunów prawnych) oraz pracowników
jednostki, minimum raz na 24 miesiące, ankietę monitorującą
poziom realizacji Polityki. Ankieta stanowi załącznik niniejszego
dokumentu “Ankieta MONITORING STANDARDÓW OCHRONY
MAŁOLETNICH – ANKIETA DLA DZIECI/NASTOLATKÓW/RODZICÓW”.
Ankieta jest na stałe dostępna na stronie Stowarzyszenia i jego
jednostek.
13. W ankiecie dzieci, rodzice, pracownicy mogą proponować zmiany
Standardów oraz wskazywać naruszenia Standardów.
14. Po przeprowadzonej ankiecie, Koordynator ds. Standardów Ochrony
Małoletnich opracowuje wypełnione ankiety oraz sporządza z nich
raport. Wnioski wynikające z analizy treści zgłoszeń i propozycji zmian
stanowią podstawę do opracowania Raportu z realizacji Standardów
Ochrony Małoletnich, określającego:
a. cel i obszary lub procesy objęte analizą;
b. opis metod, narzędzi i kryteriów użytych do przeprowadzenia
analizy;
c. wynik analizy, w tym przede wszystkim obszary lub procesy
wymagające zmiany lub wzmożonej uwagi;
d. wnioski i rekomendacje ewentualnych zmian do Standardów
i/lub innych dokumentów wewnętrznych w jednostce.15. W razie konieczności Zarząd proceduje zmiany w obowiązującym
Standardzie.

1. OŚWIADCZENIE DO CELÓW WERYFIKACJI OSÓB W REJESTRZE
SPRAWCÓW PRZESTĘPSTW NA TLE SEKSUALNYM
2. OŚWIADCZENIE O NIEKARALNOŚCI I ZOBOWIĄZANIE DO
PRZESTRZEGANIA ZASAD POLITYKI OCHRONY DZIECI I MŁODZIEŻY
PRZED KRZYWDZENIEM W STOWARZYSZENIU WSPÓLNE
PODWÓRKO
3. KARTA INTERWENCJI
4. NOTATKA SŁUŻBOWA – ZWIĄZANA Z KRZYWDZENIEM
5. NOTATKA SŁUŻBOWA ZESPOŁU
6. PLAN WSPARCIA MAŁOLETNIEGO PO UJAWNIENIU KRZYWDZENIA
7. „NIEBIESKA KARTA – A”
8. REJESTR ZDARZEŃ PODEJRZENIA KRZYWDZENIA LUB
KRZYWDZENIA MAŁOLETNICH
9. MONITORING STANDARDÓW OCHRONY MAŁOLETNICH – ANKIETA
DLA PRACOWNIKÓW
10. MONITORING STANDARDÓW OCHRONY MAŁOLETNICH – ANKIETA
DLA DZIECI/NASTOLATKÓW/RODZICÓW